วาทะนักคณิตศาสตร์
 

อันนี้เป็นวาทะนักคณิตศาสตร์ จะลงเรื่อย ๆ แล้วกัน เริ่มต้นด้วยนักคณิตศาสตร์อัจฉริยะชาวชาวนอร์เวย์ ผู้ซึ่งอายุขัยสั้นมาก

Abel, Niels H. (1802 - 1829)

" If you disregard the very simplest cases, there is in all of mathematics not a single infinite series whose sum has been rigorously determined. In other words,the most important parts of mathematics stand without a foundation. "
In G. F. Simmons, Calculus Gems, New York: Mcgraw Hill, Inc., 1992, p. 188.

ยังคงเป็นวาทะ เอเบล อยู่นะครับ.

[A reply to a question about how he got his expertise:]
By studying the masters and not their pupils.

อันนี้แปลง่าย ขอมั่วเลยล่ะกัน

"เอเบลได้ตอบคำถามถึงความเจ๋งของเขาว่ามาได้อย่างไร ไว้ว่า
อืม. เราก็ต้องศึกษาอะไรแบบผู้รู้จริงนะ ไม่ศึกษาแบบที่เด็ก ๆเขาทำกัน :cool: "

ข้ามจาก Abel ก็มา Adams ซึ่งเพิ่งเสียชีวิตมาไม่นานนี้เอง

Adams, Douglas (1952 - 2001)

Bistromathics itself is simply a revolutionary new way of understanding the behavior of numbers. Just as Einstein observed that space was not an absolute but depended on the observer's movement in space, and that time was not an absolute, but depended on the observer's movement in time, so it is now realized that numbers are not absolute, but depend on the observer's movement in restaurants.

Life, the Universe and Everything. New York: Harmony Books, 1982.

ข้ามมาที่นักคณิตศาสตร์ชื่อดังเลยดีกว่าครับ. อริสโตเติล

Aristotle (384-322 BCE)
To Thales the primary question was not what do we know, but how do we know it.

Mathematical Intelligencer v. 6, no. 3, 1984.

ยังเป็นวาทะของ อริสโตเติล อยู่

Aristotle
The so-called Pythagoreans, who were the first to take up mathematics, not only advanced this subject, but saturated with it, they fancied that the principles of mathematics were the principles of all things.

Metaphysica 1-5

ข้ามมาที่ เบคอน โรเจอร์ เลย อันนี้ผมเชื่อ 100%

Bacon, Roger

For the things of this world cannot be made known without a knowledge of mathematics.

Opus Majus part 4 Distinctia Prima cap 1, 1267.

มาที่ เบล อีริค กันบ้าง

Bell, Eric Temple (1883-1960)
If "Number rules the universe" as Pythagoras asserted, Number is merely our delegate to the throne, for we rule Number.

In H. Eves Mathematical Circles Revisited, Boston: Prindle, Weber and Schmidt, 1971.

ยังคงเป็นของ เบล อีริค อยู่

Guided only by their feeling for symmetry, simplicity, and generality, and an indefinable sense of the fitness of things, creative mathematicians now, as in the past, are inspired by the art of mathematics rather than by any prospect of ultimate usefulness.

มาฟังคำพูด จากตระกูลนักคณิตศาสตร์กันบ้างดีกว่า

Bernoulli, Johann

But just as much as it is easy to find the differential of a given quantity, so it is difficult to find the integral of a given differential. Moreover, sometimes we cannot say with certainty whether the integral of a given quantity can be found or not.

ยังเป็นสุดยอดตระกูลเบอร์นูลลีอยู่

Bernoulli, Jacques (Jakob?) (1654-1705)
I recognize the lion by his paw.

[After reading an anonymous solution to a problem that he realized was Newton's solution.]
In G. Simmons, Calculus Gems, New York: McGraw Hill, 1992, p. 136.

สุดท้ายกับ ตระกูลเบอร์นูลลี

Bernoulli, Daniel
...it would be better for the true physics if there were no mathematicians on earth.

In The Mathematical Intelligencer, v. 13, no. 1, Winter 1991.

อยากได้คำแปลครับ

อยากแปลเหมือนกันครับ. แต่ว่าภาษาอังกฤษผมไม่แตกครับ. งู ๆ ปลา ๆ ถ้าตรงไหนอ่านแล้วไม่เข้าใจความหมาย ลองถามมาครับ. จะพยายามมั่ว ๆ ให้

ข้ามมาที่คนนี้ครับ. ชื่อคุ้น ๆ นึกไม่ออกว่าใคร

Bolyai, Wolfgang (1775-1856)

[To son Janos:]

For God's sake, please give it up. Fear it no less than the sensual passion, because it, too, may take up all your time and deprive you of your health, peace of mind and happiness in life.
[Bolyai's father urging him to give up work on non-Euclidian geometry.]

In P. Davis and R. Hersh The Mathematical Experience , Boston: Houghton Mifflin Co., 1981, p. 220.

มาที่ Samuel บ้างดีกว่า ชื่อเท่ห์ดี

Butler, Samuel (1612 - 1680)

... There can be no doubt about faith and not reason being the ultima ratio. Even Euclid, who has laid himself as little open to the charge of credulity as any writer who ever lived, cannot get beyond this. He has no demonstrable first premise. He requires postulates and axioms which transcend demonstration, and without which he can do nothing. His superstructure indeed is demonstration, but his ground his faith. Nor again can he get further than telling a man he is a fool if he persists in differing from him. He says "which is absurd," and declines to discuss the matter further. Faith and authority, therefore, prove to be as necessary for him as for anyone else.

The Way of All Flesh.

/x-1/+/x-2/+/x-3/+...+/x-n-1/+/x-n/=n^2+2n

// คื่อ absoluteนะครับ ช่วยแก้สมการหน่อย