สำหรับคอหนังกำลังภายในโดยเฉพาะ
 

ในวันเหงาๆ เอามาโพสต์ให้อ่านเล่น ไม่รู้เด็กสมัยนี้รู้จักกันหรือเปล่า :haha:

กฏบู๊ตึ๊ง 23 ข้อประมวลหนังกำลังภายใน

1. ถ้าคุณเป็นพระเอก แม้ ไม่เคยมีงานทำแต่มีเงินใช้ตลอดเรื่อง

2. ไม่ว่าหน้าผาจะสูงซักแค่ไหน ถ้าคุณเป็นพระเอกตกยังไงก็ไม่ตาย

3. หลังตกจากหน้าผา คุณไม่เจอคนใจบุญ(พวกผู้หญิง ช่วยเอาไว้)คุณก็ต้องเจอสุดยอดคัมภีร์

4. ใครก็ตามที่อ้างว่าตัวเองเป็นฝ่ายธรรมะคนนั้นมักจะเป็นคนเลว

5. คนบ้าๆ โทรมๆ มักจะมีวรยุทธสูง พอๆ กับความบ้าของมัน

6. เวลาคุณ ได้เปรียบศัตรู มักจะใจดีปล่อยศัตรู ทั้งๆที่ปกติก็หาโอกาสยากอยู่แล้ว

7. เวลานางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชาย คนในเรื่องจะดูไม่ออกแม้คนทั้งโลกจะดูออกก็ตาม โดยเฉพาะพระเอกจะโง่กว่าใครเพื่อน

8. เวลาพระเอกหนาว หรือ ไอเย็นเข้าแทรก นางเอกมักจะเป็นคนห่มผ้าให้ หรือไม่ก็เอาตัวห่ม

9. เวลาโดนฝ่ามือซัด ต้องรักษาด้วยลมปราณ

1. ถ้าเป็นผู้ชาย กับ ผู้หญิง จะต้องถอดเสื้อผ้าเดินลมปราณ
2. ถ้าเป็นผู้ชาย กับผู้ชาย ไม่ต้องถอดเสื้อหรอกโว้ย (ทำไมว๊ะ)

10. ตัวละครที่อารมณ์ดีที่สุด คือ ตัวโกง เพราะหัวเราะร่วนทั้งเรื่องโดยเฉพาะก่อนลงมือฆ่า

11. แต่ก็เพราะมันมัวแต่หัวเราะ พระเอกมักฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว

12. ไม่ว่าจะได้รับบาดเจ็บรูปแบบไหน โดนฟันแขนหรือขาเลือดก็จะต้องออกทางปาก

13. ตัวประกอบตายเร็วเสมอ ตัวสำคัญจะใช้ เวลาสั่งเสียยาวนานจนคุณเปลี่ยนวีดีโอม้วนใหม่

14. ก่อนจะเงื้อดาบ ต้องข่มขวัญกันก่อนเสมอ เช่น “ดาบข้าตีด้วยเหล็กเย็น ใช้เวลาเจ็ดปี อาบเลือดมาแล้วกว่าร้อยศพ “ ฯลฯ

15. ถ้าฝ่าย อธรรม มีคนมากกว่าฝ่ายธรรมะ เรียกว่า หมาหมู่ ถ้าฝ่ายธรรมะมากกว่า เรียกว่า สามัคคี รวมใจปราบมาร

16. นางเอกมักเป็นลูกตัวโกง หรือไม่ก็อยู่พรรคมารต้องโดนเรียกจิกหัวว่า นางมาร

17. นางมาร ตัวจริง ต้องชุดแดง สวย เซ็กซี่

18. การกินมูมมาม เสียงดัง เลอะเทอะ แสดงว่า อาหารอร่อยกรอกเหล้าเข้าปากต้องให้ หกๆ แสดงว่าดื่มเก่ง

19. เวลาแอบดู คุณต้องเอานิ้วจิ้มน้ำลาย เพื่อเจาะประตูให้เป็นรูก่อนนะขอแนะนำ ชุดดำ โพกหน้า โพกหัวด้วย แต่ถ้าคุณเป็นผู้หญิงจะโดนจับได้ก่อนเสมอ

20. ถ้าจะส่งสารท้าประลอง ต้องเอาเลือดเขียน (เสือกเขียนสวยด้วยนะ) หมึกมีอย่าเสือกไปใช้เชียว

21. พิราบสื่อสาร โดนฝ่ายตรงข้ามจับได้ก่อนประจำ

22. หมอเทวดา มักเปิดคลินิกอยู่ในป่า ขุนเขาลึกลับ ถ้าไม่เก่งจริงอย่าไป ตายอยู่ตีนเขา เพราะอันตรายมาก หมอพวกนี้ไม่นิยมคิดตังค์ซะด้วยสิ

23. ถ้าบาดเจ็บ เป็นโรคตอนหน้าร้อน ต้องระวังให้มาก เพราะสมุนไพรเจ๋งๆ ส่วนใหญ่ ต้องอยู่บนหุบเขาที่มีหิมะ หายากๆ

ชอบมากๆครับคุณอา ฮาดีจัง
ว่าแต่หลานไปโรงเรียนคุณอาเลยเหงาซะแล้ว
เดี๋ยวผมไปทำงานก่อน
แล้วเดี๋ยวจะมาช่วยคลายเหงานะครับ

เอามาเพิ่มให้ครับ

1. ไม่ว่าจะอยู่แห่งไหนในโลก จะมีของกินให้เสมอ แม้กระทั่งกลางทะเลทราย ถ้าอยู่ในป่า จะเป็นไก่ย่าง ถ้าริมทะเลจะเป็นปลาย่าง ถ้ากลางทะเลทรายจะเป็นผลไม้

2. ไม่ว่าจะเดินทางไปที่ไหน กลางคืนจะมีที่พักให้เสมอ จะเป็นบ้านร้างกลางป่า ที่ไม่รก มีข้าวของเครื่องใช้ที่พอใช้ได้วางอยู่ แม้ว่าจะอยู่กลางป่าอย่างไรก็ตาม

3. ยาพิษมี 2 แบบ คือตัวเอกกินกับ ตัวประกอบกิน ถ้าตัวประกอบกิน จะตายทันที แต่ถ้าพระเอกกินจะตายช้ามาก หรือไม่ก็มียาแก้ทันพอดี

4. อย่ากินเหล้า ยาพิษ 99.99% มาจากเหล้า

5. เทียนเล่มเดียว สว่างได้ทั้งห้อง ถ้าดับจะมืดทันที

6. แม้จะถูกธนูปักกลางอก ถ้าเป็นพระเอก นางเอก จะวิ่งหนีไปได้ไกลมาก แต่ถ้าเป็นตัวประกอบ ถูกลูกธนูที่ขา ก็จะตายทันที เพราะอาบยาพิษไว้

7. พระเอกที่ไม่เก่ง จะเดินทางไปพบอาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธ์โดยบังเอิญ และจะเรียนเพียงไม่นานก็จะเก่งยอดเยี่ยมไร้เทียมทาน

8. พรรคยาจกยิ่งใหญ่ที่สุดในเมืองจีน เพราะไม่ว่าเรื่องไหน ๆ จะต้องมีพรรคยาจกเสมอ ๆ

9. ฮ่องเต้ในเรื่อง มักจะเชื่ออำมาตย์ชั่ว

10. อำมาตย์จะมีสองประเภทเท่านั้น คือ ตงฉิน กับกังฉิน

11. เวลาไปลำธาร จะได้ปลามากินเสมอ ๆ แม้ว่าลำธารจะมีน้ำไหลอยู่แค่ตาตุ่มก็ตาม

12. ถ้าพระเอกหนีคนร้ายพร้อมนางเอก ไม่ต้องกลัว ให้วิ่งไปเรื่อย ๆ เดี๊ยวจะมีหน้าผาริมทะเลให้โดด แม้ว่าเพิ่งจะวิ่งผ่านป่ารกชัฏมาก็ตาม และอย่าได้ลังเล โดดลงไปเลย สูงแค่ไหนก็โดด ตกน้ำจะไม่ตาย ( แต่ถ้าเป็นตัวประกอบจะตาย) และคนร้ายจะไม่ไล่ตามลงมาอีก

13. พอตกน้ำไปเสร็จ ขึ้นมาไม่ต้องกลัว เพราะจะเปียกอย่างมากก็แค่ชุดเท่านั้น ผมจะไม่เปียก เครื่องสำอางไม่ลอกแน่นอน

14. ไฟก่อง่ายพอ ๆ กับแคะขี้มูก องค์หญิงที่อยู่แต่ในวัง ไม่เคยจับอะไรมาก่อน ก็สามารถใช้กิ่งไม้ 2 อัน ถูให้เกิดกองไฟขึ้นมาได้

ฮามากครับ:D

ฮาแต่จริง
คุณกระบี่เห็นด้วยมั้ยครับ:haha:

ได้อ่านแล้วรำลึกความหลังเมื่อยังเป็นเด็ก
ทุกวันนี้ กระแสโลกาเปลี่ยน เกาหลีมาแรง
หนังจีนจอมยุทธ์ กำลังภายในหมดซะแล้ว

ตกลงมี 23 ข้อหรือ 23+14 = 37 ข้อ ครับ :confused:

ท่าน สว.ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่าเป็นคอหนังกำลังภายใน ผมเข้าใจผิดไปซะเนี่ยนึกว่าชอบหนังจักรๆ วงศ์ๆ ซะอีก พวกพระทินวงศ์ อุทัยเทวี นางสิบสอง อะไรทำนองนั้น :D:D

อยากทราบว่ามีนิยายจีนกำลังภายในเรื่องไหนที่พอเริ่มเรื่องพระเอกก็เก่งไร้เทียมทานเลย

กระทู้นี้เช็คอายุกันพอสมควร

ก็น่าจะมี เล็กเซี่ยวหงษ์ ชอลิ่วเฮียง ....

ใช่ กระบี่ไร้เทียมทาน

โดยคุณฮุ้นโปยเอี๊ยง หรือเปล่าครับ :)

ความจริงแล้วนิยายของโกวเล้งส่วนใหญ่ตัวเอกเก่งตั้งแต่ต้น
ต่างกับนิยายของกิมย้งมากครับ

อ่านแล้วนึกถึงวัยเด็กของตัวเอง ... ที่บ้านไม่มีทีวี ต้องไปชะโงกหน้า ยืนดูหน้าบ้านคนอื่น
จนเจ้าของบ้านสงสาร (ทนรำคาญไม่ไหว) ยอมเปิดประตูให้เข้าไปนั่งดูในบ้าง :-)

ทุกวันนี้ซื้อทีวีกี่เครื่องก็ได้ ... แต่ดันไม่มีเวลาดู :-(

ชีวิตก็เล่นตลกแบบนี้ ... ตอนอยากได้ มักไม่มีปัญญาจะหา ... ตอนหาได้ มักไม่มีปัญญาจะใช้

ชีวิตคนเรามักไม่สมดุลย์หรอกครับพี่เล็ก...เงิน เวลา และเรี่ยวแรง
ยามหนุ่ม มีแรงมีเวลา แต่เงินยังไม่มี
ยามกลางคน มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา
ยามปัจฉิมวัย มีเงิน มีเวลา แต่บ่มีแรง

พระเอกหนังจีน ต้องเสียรู้ก่อนทุกครั้ง ภายหลังถึงเริ่มฉลาด ขนาดเล็กเซี่ยวหงส์หรือชอลิ้วเฮียงที่ฉลาด ก็ต้องมีพลาดเสียหลายหน เพียงความผิดพลาดนั้นยังไม่สายเกินแก้ไขและตัวพระเอกยินยอมพร้อมใจจะแก้ไข เลยพลิกกลับมาชนะทุกทีเลยครับ
ลุงBankerครับ...ขึ้นกระทู้หาวัยและคอเดียวกันแน่ๆเลย ผมโตมากับหนังชอว์บราเดอร์ครับ พอเริ่มโตสี่ห้าขวบไม่งอแงเวลาดูหนัง พ่อแม่ก็พาไปดูหนังในโรงบ่อยๆเลยครับ ต่อมาพอเริ่มมีทีวีก็ดูตามพ่อแม่ ยุคปัจจุบันหนังกำลังภายในน่าดูมากกว่าเพราะเทคนิคเยี่ยมกว่า แต่ผมดูแล้วขัดหูขัดตาพระเอกหน้าเกาหลีหน้าเด็ก มันแย้งกับภาพที่ถูกฝังหัวตอนเด็กว่า พระเอกต้องคมเข้ม ถ้าไม่เข้มก็ต้องดูกรุ๋มกริ๋มแบบเล็กเซี่ยวหงส์หรือชอลิ้วเฮียง
เขียนมาเยอะเดี๋ยวก็รู้ว่าวัยไหน55555

ผมชอบหนังจีนยุคกลางครับ ราวๆยุค 90
ไม่ใช้เทคนิคแบบcg แต่สนุกมาก
และชอบตัวเอกกิมย้งที่ไม่มีอะไรเลยในตอนแรก แต่สุดท้ายก็ได้พบกับสิ่งดีๆครับ
ผมชื่นชมคนอย่างนี้มากกว่าครับ
ป.ล.ดูๆไปก็เหมือนกับชีวิตพี่เล็กswitchgear อยู่นะครับ

ความจริงหนังสือกำลังภายใน มีมาก่อนผมเกิดอีก

แต่หนังสือก็ไม่ค่อยหวือหวา เป็นที่ชื่นชอบของคนกลุ่มหนึ่ง

เป็นหนังสือพอกเก็ตบุคเล่มเล็กๆ ราคาไม่กี่สตางค์ ซึ่งปัจจุบันเป็นของหายาก

จวบจนหนังสือพิมพืไทยรัฐ เป็นผู้จุดพลุ ให้หนังสือกำลังภายในเป็นที่นิยมอย่างมาก

ในยุคนั้น หนังสือพิมพ์รายวัน ยังไม่มีนิยายโทรทัศน์ให้อ่านเหมือนสมัยนี้

ไทยรัฐเป็นผู้ริเริ่ม เอานิยายกำลังภายในมาลงก่อน หลังจากนั้นนิยายโทรทัศน์ก็มีในหนัง
สือพิมพ์รายวันตามมา

ผมก็จำไม่ได้ว่า นิยายกำลังภายในเรื่องแรกที่ได้ลงหนังสือพิมพ์รายวัน(ไทยรัฐ) ชื่ออะไร

จำได้แต่พระเอกชื่อ เต็งพ้ง? เป็นของ น. นพรัตน์ ?

นิยายเรื่องนี้มีผู้อ่านติดกันงอมแงม

งอมแงมขนาดไปยืนรอหน้าโรงพิมพ์เพื่อรออ่านฉบับวันรุ่งขึ้น

ดูเหมือนสมัยนั้นไทยรัฐยังอยู่ที่ซอยวรพงษ์

ยุคนั้นแหละที่ทำให้ หนังสือกำลังภายในบูมสุดๆ


อ่า ... เล่าเรื่องความหลังที่น้องๆ หลานๆ ยังไม่เกิด


โปรดเข้าใจผู้สูงวัยด้วยครับ :haha: