Mathcenter Forum - ผู้ปกครอง คุณครู นักเรียน ควรอ่าน สืบเนื่องจากหนังสือ EMIC

สืบเนื่องจากหนังสือ EMIC

เมื่อผมได้รับหนังสือ EMIC ที่คุณกรส่งมา และเปิดอ่านดูคร่าว ๆ ผมถึงกับอี้ง!!! จริง ๆ ครับ

เพราะผมคิดว่าจะนำมาใช้สอนลูกบ้าง แต่กลับพบว่าแทบจะไม่สามารถนำมาใช้กับลูกของผมได้เลย เพราะลูกผมไม่เก่งครับ

หลังจากนั้น ผมได้โพสต์ข้อความถึงคุณกร ลงในกระทู้ ปักหมุด EMIC

พอผมโพสต์เสร็จ ภายในไม่เกิน 10 วินาที่ ผมก็ลบข้อความทิ้ง เนื่องจากเกรงว่าจะมีผลกระทบต่อหนังสือ เพราะหนังสือเพิ่งออกมา ซึ่งผมคิดว่าคงยังไม่มีใครได้อ่านข้อความของผมแน่ ๆ

แต่ในวันนั้นคุณกรได้ส่งข้อความมาหาผม โดยที่ผมก็ไม่ทราบว่าคุณกรเห็นข้อความของผมได้อย่างไร ทำให้ผมรู้สึกประทับใจเป็นอย่างยิ่งในตัวของคุณกร เพราะคุณกรไม่ได้คิดในสิ่งที่ผมกังวลใจเลยครับ

พร้อมกันนั้น คุณกรได้ให้ข้อคิดและคำแนะนำที่ดีมากสำหรับผม ซึ่งผมคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับสมาชิกท่านอื่น ๆ

จึงขอนำข้อความต่าง ๆ มาให้สมาชิกทุก ๆ ท่านได้อ่านกันครับ

อ้างอิง:

ข้อความเดิมเขียนโดยคุณ lek2554

อ้างอิง:

ข้อความเดิมเขียนโดยคุณ gon

อ้างอิง:

ข้อความเดิมเขียนโดยคุณ lek2554

อ้างอิง:

ข้อความเดิมเขียนโดยคุณ gon

อ้างอิง:

ข้อความเดิมเขียนโดยคุณ lek2554

อ้างอิง:

ข้อความเดิมเขียนโดยคุณ gon

อ้างอิง:

ข้อความเดิมเขียนโดยคุณ lek2554

อ่านหนังสือคร่าว ๆ แล้ว แทบจะเอามาใช้สอนลูกไม่ได้เลยครับ

ลูกผมไม่เก่ง คณิตในโรงเรียนยังไม่ค่อยรอด

ตัวผมเองก็ไม่ได้สอนระดับประถมเลย

แต่จะหาทางทำให้เกิดประโยชน์ให้ได้ครับ

คุณเล็กไม่ต้องลบก็ได้ครับ วิจารณ์ได้เต็มที่ เมื่อก่อนตอนผมเห็นข้อสอบแข่งของเด็กประถมนานาชาติพวกนี้ครั้งแรก ก็อึ้งไปเหมือนกันครับว่าโจทย์ทำไมยากจัง บางข้อใช้ ม.ปลาย หรือมหาวิทยาลัยไปเลยก็มี เด็กประถมส่วนใหญ่ก็คงทำไม่ได้ แต่พอได้ลองทำดูไปเรื่อย ๆ แล้วก็สนุกดีครับ รู้สึกท้าทายดี ตื่นเต้นเหมือนได้ของเล่นใหม่ โจทย์พวกนี้จะมีอะไรใหม่ ๆ มาท้าทายความคิดอยู่เรื่อย ๆ ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วผมคิดว่าเด็กมีการเรียนรู้ที่เร็วกว่าผู้ใหญ่ครับ ถ้าตั้งใจสอนทีละนิดทีละหน่อยแบบใจเย็นนะครับ ผมเชื่อว่าไปได้ ไม่มากก็น้อยครับ :great:

ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจ จะพยายามฝึกฝนลูกผมครับ

เด็กบางคนเกิดมามีมันสมองโดยกำเนิดทางเลขสัก 50% ก็ต้องยอมรับครับ ผมถือคติถ้าแม้นเก่งมากไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร สอนให้ชอบเลขได้ก่อนเป็นพอ มีลูกศิษย์ผมคนหนึ่งผมสอนมาแต่ ป.5 ก็ถือว่าเป็นเด็กธรรมดามากครับ แต่ผมค่อย ๆ ปลูกฝังความคิด จิตวิทยาลงไปเรื่อย ๆ ตอนนี้อยู่ ม.4 ก็ขึ้นเป็นระดับ TOP ต้น ๆ ของโรงเรียนแล้วครับ แม้ว่ายังสู้มือหนึ่งในโรงเรียนที่เป็นตัวประเทศบ่อย ๆ ไม่ได้ แต่ก็ขึ้นมาอยู่ในระดับตัวสำรองของโรงเรียนที่เขาจะเอาไปส่งพวกสอบแข่งสนามต่าง ๆ ครับ.

ขอบคุณมากครับ ผมพอมีความหวังในตัวลูกผมขึ้นมาบ้าง

ลูกผมก็กำลังอยู่ ป.5 ผมจะนำแนวทางที่คุณกรกล่าวมาฝีกฝนลูกผมครับ

ด้วยความนับถือ

เล็ก

อีกนิดเดียวครับ ลืมเขียนใจความหลัก คุณเล็กเป็นครูอยู่คงเคยใช้ประจำอยู่แล้ว แต่บางทีกับลูกหลานตัวเองอาจจะลืมได้นะครับ ลูกศิษย์ผมทุกคนจะเน้นเป็นพิเศษ เรื่องการฝึกการให้เหตุผลครับ ปัญหาทุกข้อที่เด็กทำ ผมจะให้เด็กอธิบายโดยใช้ปากพูดออกมาทุกขั้นตอนครับ ว่าเขาทำแบบนี้เพราะเหตุผลอะไร แรก ๆ เด็กเล็กอาจจะยังพูดไม่ชำนาญ ติดโน่นตะกุกตะกัก แต่นั่นก็ทำให้ผมรู้ว่าขั้นตอนไหน ที่เขาพยายามลัดหรือข้ามการอธิบายไป แสดงว่าตรงนั้นเขายังไม่เข้าใจ และจะพยายามมั่วผ่านไป ซึ่งผมจะไม่ยอม

ผมจะเน้นบอกซ้ำ ๆ ว่า ปัญหาทุกข้อที่ผมถาม ผมไม่ต้องการแต่คำตอบ คำตอบถูกหรือผิด ผมไม่เน้น ที่ผมเน้นคือวิธีการได้มาซึ่งคำตอบ อย่างโจทย์ที่มีตัวเลือก ผมจะไม่ให้เด็กเล่นเกมตัดตัวเลือกอย่างเด็ดขาดครับ เช่น ถ้า ก. ผิด ข. ผิด ค. ผิด แสดงว่า ง.ต้องถูก อันนี้ผมจะไม่ยอมรับ ผมจะบอกว่า ง. อาจจะผิดก็ได้ ถ้า ง. ถูก ต้องมีเหตุผลว่าเพราะอะไร

ด้วยวิธีแบบนี้ ในที่สุดลูกศิษย์ผมทุกคนก็เข้าใจว่า คณิตศาสตร์เป็นศาสตร์แห่งการให้เหตุผล ที่ต้องเป็นลำดับ ซึ่งพอเขาทำเสร็จ ผมไม่จำเป็นต้องเอ่ยปากถาม เขาก็เริ่มร่ายยาวอธิบายเลย :laugh: และเนื่องจากจริง ๆ แล้วผมเป็นคนใจร้อนครับ แต่เฉพาะเวลาสอนลูกศิษย์ ผมจะใจเย็นและพูดช้าเป็นพิเศษ และก็พยายามตั้งใจฟังครับ ว่าเขาจะมีความคิดหรือแนวคิดในแบบของเขาอย่างไร ที่ผมกลัวอย่างหนึ่งก็คือ บางทีเรารู้มากกว่าเขาเกินไป แล้วจะพยายามยัดเยียดหรือสอนให้มากไปจนเกินความพอดี ก็จะกลายเป็นว่าอาจจะไปปิดกั้นความคิดของเขา แต่อย่างไงก็ต้องดูเป็นรายบุคคลครับ

กับลูก ผมมองข้ามสิ่งต่าง ๆ ไปจริง ๆ ครับ ขอบคุณคุณกรที่ช่วยเตือน

กับลูกศิษย์ ผมมีความอดทน พยายามทุกอย่าง เพื่อให้ลูกศิษย์คิดเองทำเองเป็น

แต่กับลูก โมโหเป็นประจำ เวลาลูกทำไม่ได้ ไม่เข้าใจ

ขอบคณครับ สำหรับคำแนะนำต่าง ๆ

ด้วยความนับถือจากใจจริง

เล็ก