[กิตติ]

ขอบคุณพี่เล็กที่ส่งสารดีๆมาให้พวกเราได้อ่าน .....แม้เราจะเคี่ยวเข็ญลูกบ้าง เอ็ดลูกบ้าง ก็ด้วยความรักทั้งนั้น
คุณGonได้ให้มุมมองที่ดีสำหรับคนที่ผู้ฝึกเด็ก ต้องใจเย็นและยอมรับศักยภาพอย่างที่เด็กเป็น และแน่นอนต้องมีใจรักเด็ก รู้จักฟังเด็ก
รักมากย่อมคาดหวังมากเป็นธรรมดา รักมากย่อมมองข้ามความเป็นจริงในตัวลูกไปบ้าง
สำหรับผม แค่อยากให้ลูกรักคณิตศาสตร์ จะรักน้อยๆรักนานๆก็ได้ ให้ลูกรักการคิดอย่างมีเหตุมีผล ให้ลูกรู้จักวิธีคิดที่ต่างจากของตัวเองและยอมรับในความแตกต่างของการคิด ท้ายสุดคงอยากให้ลูกเห็นความสวยงามของคณิตศาสตร์ ไม่จำเป็นต้องไปแข่งแล้วติดอันดับ
ผมบอกลูกเสมอว่าที่เชียร์ให้ไปสมัครสอบก็เพื่อไปเปิดหูเปิดตา เห็นโลกที่กว้างขึ้น ให้รู้ว่าโลกจริงมันใหญ่กว่าที่เราเรียนในโรงเรียน ทำได้ไม่ได้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เรื่องใหญ่คือทำไม่ได้แล้วคิดอะไรต่อ
ถอยหรือสู้ ถ้าจะสู้จะทำยังไงต่อ ยอมฝึกฝนไหม ถ้าเลือกถอยคงต้องคุยกันยาวว่า ไม่ชอบจริงๆ หรือชอบแค่ไหน
ได้อันดับก็เป็นเพียงเป้าหมาย เป็นรางวัลให้กับความขยัน อดทน อยากได้รางวัลก็ต้องฝึกฝน อันดับเป็นกำลังใจให้ตัวเองมากกว่า
ผมให้คุณค่ากับความพยายามมากกว่าสิ่งใดๆ แน่นอนครับทำได้อันดับดีหรือไม่ดี...ผมรักลูกผมเสมอครับ