อยากถามคำถามง่ายๆครับ
ถ้าคอมพิวเตอร์สามารถแก้ปัญหาได้หมด แล้ว ทำไมเราต้องเรียนคอมพิวเตอร์?
แล้วอะไรดีกว่ากันระหว่างเรียนเพื่อให้เราใช้มันในการแก้ปัญา กับเรียนเพื่อให้เราแก้ปัญหา?
แล้วถ้าเราเรียนเพื่อให้เราใช้มันแก้ปัญหา แล้วเกิดปัญหา เราก็จะเรียนเพื่อใช้มันแก้ปัญหาในการใช้มันในการแก้ปัญหา???
ปล.อยากฝากนิทานเรื่องหนึ่งเอาไว้ อยู่ๆก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา
อ้างอิง:
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีขอทานอยู่คนหนึ่ง นั่งขอทานอยู่ข้างถนน ในค่ำคืนที่แสนเหน็บหนาว หน้าตาละห้อย สายตาเฝ้ามองไปยังผู้คนที่เดินผ่านไปมา ปากของเขาเฝ้าพร่ำเพ้อรำพันว่า เมื่อไรกันหนอ ที่จะมีขนมปังสักก้อนตกมาถึงท้อง บนถนนที่มีผู้คนพลุกพล่าน แต่กลับไม่มีใครเลย ที่จะเหลียวมองขอทาน
ในขณะที่ขอทานกำลังนั่งครุ่นคิดอยู่นั่นเอง ก็มีนางฟ้าองค์หนึ่งซึ่งได้เฝ้ามองขอทานคนนี้มาเป็นระยะเวลานาน จึงคิดสงสาร และได้ปรากฏตัวมาอยู่ตรงหน้าขอทานคนนั้น แล้วนางฟ้าก็พูดขึ้นว่า
นางฟ้า : ถ้าข้าให้เงินเจ้า 1,000 บาท เจ้าจะเอาไปทำอะไร?
ขอทาน : ผมจะเอาไปซื้อโทรศัพท์มือถือ
นางฟ้า : ทำไมกันหล่ะ?
ขอทาน : ผมจะได้โทรไปถามเพื่อนว่า ตรงไหนทำเลดีๆ ที่เหมาะกับการขอทานบ้าง
นางฟ้า : แล้วถ้าข้าให้เงินเจ้า 100,000 บาทหล่ะ เจ้าจะเอาไปทำอะไร?
ขอทาน : ผมก็จะเอาไปซื้อมอเตอร์ไซ
นางฟ้า : ทำไมกันหล่ะ ?
ขอทาน : ผมจะได้เอาไว้ขี่ไปขอทานได้สะดวกๆ
นางฟ้า : แล้วถ้าข้าให้เงินเจ้า 10,000,000 บาทหล่ะ เจ้าจะเอาไปทำอะไร?
ขอทาน : ข้าก็จะเอาไปจ้างคนเยอะๆ
เมื่อได้ยินขอทานพูดเช่นนี้ นางฟ้าจึงคิดว่า ขอทานคนนี้เริ่มมีความคิดที่จะใช้เงินให้เป็นประโยชน์แล้ว ด้วยความอยากรู้นางฟ้าจึงถามต่ออีกว่า
นางฟ้า : แล้วจะจ้างคนเยอะๆ ไปทำอะไร
ขอทาน : ผมจะได้ให้คนเหล่านี้ไปไล่ขอทานที่อยู่รอบๆ ให้หมด จะได้เหลือผมเป็นขอทานอยู่แค่คนเดียว
.
.
.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า สาเหตุที่ขอทานยังจน ไม่ใช่เพราะกระเป๋าตังค์ที่ว่างเปล่า แต่เป็นความคิดที่ว่างเปล่าต่างหากละครับ
|