สำหรับคณิตศาสตร์ในมหาวิทยาลัย นั้น ไม่เน้นยาก หรือมี เทคนิคแนวคิดมหัศจรรย์ขั้นสุดยอดแบบ โอลิมปิกครับ แต่เน้นความเข้าใจในตัวทฤษฎี และการนำไปใช้เบื้องต้นมากกว่า ข้อสอบมักจะไม่ออกยากจนเกินไป เพราะจะทำให้วัดไม่ได้ว่า ตกลงแล้วผู้เรียนเข้าใจหลักการนี้บ้างหรือไม่ แต่ระดับโอลิมปิก จะต้องใช้เทคนิค ทีเด็ดในการมองปัญหา แล้วใช้ทฤษฎีที่เรามี เรียกได้ว่า เนื้อหาเหมือนกัน แต่ความยากของโจทย์ไม่เหมือนกันครับ เพราะต้องเผื่อให้คนที่ไม่ได้เป็นเด็กโอลิมปิกแต่อยากเรียนคณิตศาสตร์ด้วย และสังเกตว่าเด็กโอลิมปิกคณิตศาสตร์เองมักจะไม่เรียนต่อสาขาวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ เพื่อเป็นนักคณิตศาสตร์ด้วยครับ
(ทำไมหนอ?)
ดังนั้นการทำโจทย์โอลิมปิกไม่ได้ ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกแต่อย่างใดครับ เพราะผมก็ทำไม่ได้
อ้อที่สำคัญก็คือจุดประสงค์ในการเอาไปใช้งานต่างกันด้วยครับส่วนมากวิชาในระดับปริญญาตรีจะสร้างพื้นฐานในการศึกษาต่อระดับสูง มากกว่าเอาไปแก้โจทย์ปัญหาแบบที่สอนในค่ายโอลิมปิก ครับ แต่โอลิมปิกมักจะใช้เนื้อหาง่ายๆทำโจทย์ยากๆ
สำหรับผมเชื่อว่าหลายๆคนที่เรียน pure math ก็ยังไม่สามารถแก้โจทย์โอลิมปิกได้ ในเวลาอันสั้น (หรือบางคนก็ไม่ได้เลย) เนื่องด้วย การทำข้อสอบโอลิมปิกได้ ต้องอาศัยพรสวรรค์+พรแสวง+ประสบการณ์ทำโจทย์อย่างโชคโชน ด้วยรวมๆ กัน แต่การเรียนมหาวิทยาลัย ถ้าตั้งใจเรียนให้มีพื้นฐานที่ดี ก็สามารถแข็งแกร่งขึ้นได้แน่นอนครับ เพราะโจทย์มันคนละแนวทางกันจุดมุ่งหมายต่างกัน ดังนั้นไม่ต้องเป็นห่วงครับ ไหนๆก็ได้เรียนสิ่งที่ตัวเองชอบแล้วทำให้ดีที่สุดครับ
