โลกเรามันก็แปลก ผมก็งงว่าเราอยู่ในโลกแบบไหน จึงต้องเผชิญกับปัญหาหรือความรู้ของปราชญ์ที่ลึกล้ำและกว้างไกล เกินกว่าพื้นฐาน หรือเป็นเพราะเราเข้าใจผิด ว่าตนเป็นที่พึ่งแห่งตนจะดีไปซะหมด หรือเข้าใจว่าการเฝ้าดูฝันของผู้อื่นเป็นสิ่งเร้าใจที่พึงกระทำ อย่างหลังนี้คล้ายกับการไปเรียนพิเศษ ซึ่งบางคนอาจรู้สึกขัด
ว่าการเรียนพิเศษใช่สิ่งที่จำเป็นเสมอไป เรื่องตรงนี้คล้ายกับว่าความเชื่ออื่นที่ว่าดีกว่านั้นมีอยู่ เช่น เชื่อตามศาสนา ที่ต้องมีผู้มีจิตศรัทธาจึงมีการเผยแผ่หรือ? และก็มีรู้แบบไม่เข้าใจ(ที่ได้มาโดยการเปรียบเทียบ) ที่เป็นเรื่องที่น่าฉงนอีกเรื่อง ที่ว่าเราจะเข้าใจแบบเด็กๆ เมื่ออายุมากๆ จะดี (เปรียบได้กับคนที่เจอปัญหาใหม่ตลอด) เหมือนด็อกเตอร์ทำวิจัยใหม่ๆ เจอปัญหาที่ผู้อื่นผูกไว้ ให้แก้ไขปรับปรุง เรื่องนี้ผมว่าเป็นมากกว่าอาชีพที่ต้องรับผิดชอบ เป็นเรื่องของความเชื่อของสังคม ที่ว่าเวลาจิตแพทย์แก้ปัญหาเค้าจะนำเอากลุ่มคนที่เจอปัญหาคล้ายๆ กัน มาแลกเปลี่ยนความเห็น ตรงนี้คล้ายกับที่ลัทธิคอมมิวนิสด้วย ที่มุ่งแก้ปัญหาความไม่เท่าเทียมสังคมเป็นหลัก โดยยึดหลักแบบนักเขียนตำราในรูปแบบเฉพาะทางที่ตนเองเชื่อถือว่าดี แต่อาจไม่ดีไปซะหมด หากดูที่ผลอย่างทั่วถึงและเป็นธรรม ซึ่งจริงๆก็เป็นไปไม่ได้ ที่ความเท่าเทียมจะเป็นจริง เคยมีคนว่า มีที่ได้มาก(หมอและคนรวย) และได้น้อย(ลูกชาวบ้านที่ไม่ใช่คนรวย)
ผมให้ข้อมูลข้างบนแบบที่รู้มาผสมกับความเห็นส่วนตัวที่ได้มาจากประสบการณ์ และมักน้อยในเรื่องการศึกษาอาจจะเป็นเรื่องดี เพราะเราเรียนเลขอาราบิก และเรียนตามความเชื่อแบบสุดโก่ง จนธรรมชาติตามไม่ทันใจ
|