สวัสดีครับ พอดีว่าช่วงนี้พี่มีเวลาว่างจากงานสอนปกติพอดี และช่วงอาทิตย์ที่ผ่านเปิดตามเวปบอร์ดต่างๆ
แล้วเห็นพูดกันเรื่องการสอบเข้า มหิดลวิทยานุสรณ์ กัน ก็เลยอยากลองถามหาน้องๆดู เพื่อมีคนสนใจน่ะ
ครับ เป็นการสอนแบบลุยข้อสอบนะครับ จากข้อสอบประมาณ 3-5 ฉบับ ซึ่งเป็นข้อสอบแข่งขันในชั้น
ม.ต้น ประจำปี 2550-2551 (สมาคมฯ, ijso, เตรียมฯ และ มหิดลฯ บางส่วน)
ขอย้ำนะครับว่า ฟรี โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆทั้งสิ้น
ถ้าถามหาเหตุผลคงไม่มีอะไรมากครับ ปกติพี่จะเน้นติวแต่โจทย์แข่งขัน ตั้งแต่ประถมถึง admission และ
ที่ชอบมากที่สุดคือ คอร์สเข้าเตรียมอุดม (เป็นศิษย์เก่าน่ะครับ) และปีนี้ไม่มีเด็กม.ต้น(ลูกศิษย์ของพี่)
คนไหนไปสอบแข่งเลย เลยเกิดความอยากน่ะครับ
สำหรับน้องๆที่ปีนี้จะสอบเข้าที่ไหนก็ตาม อยากให้ฟังดีๆนะครับ
การสอบไม่ได้ยากอย่างที่คิด อย่างเตรียมฯ เกิน 60 % ก็เข้าได้แล้ว ผิดได้ตั้ง 40 %
ข้อสอบ 5 ข้อ ตั้งใจทำ 3 ข้อ อีก 2 ข้อมั่ว ถ้ามั่วแ ล้วไม่ถูกเลยก็ให้มันรู้ไป ( ถ้าถามพี่ว่า 3 ข้อ จาก 5 ข้อ ผมยังทำไม่
ได้เลยครับพี่ "นั่้นคือที่น้องต้องทำครับ" )
สถานศึกษาชั้นนำไม่ได้มีไว้สำหรับคนที่ฉลาดเกินคนทั่วไปนะครับ
แต่เป็นที่สำหรับสร้างคนที่มีคุณภาพ
เป็นที่สำหรับคนที่พร้อมจะเข้าไปเรียนรู้
เป็นที่สำหรับคนที่อยากเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในนั้น
และที่สำคัญคนที่ฉลาดมากๆที่เราเห็นในโรงเรียนของเรานั้นก็ไม่จำเป็นว่าจะสามารถสอบเข้าได้เสมอ
การเตรียมตัวคือสิ่งสำคัญที่สุด
การเตรียมตัวสอบคือการวิ่งระยะไกล ที่ไม่สามารถหยุดกลางครันได้
กับเวลา1 ปี มี คน 20000 คน ที่ตั้งใจจะสอบ
2 เดือนผ่านไป ก็จะเหลือ 18000
อีก 4 เดือน ก็จะเหลือ 12000
อีก 3 เดือน ก็จะเ หลือ 8000
เดือน สุดท้าย 2 สัปดาห์สุดท้าย จะเหลือแค่ 3-4000 คนเท่านั้นที่ยังมุ่งมั่นอยู่
และที่สำคัญที่สุดคือ ช่วงเวลาในห้องสอบ คนที่ฉลาด และคนที่ขยันมาตลอดจริงๆเท่านั้นที่ทำข้อสอบได้
แต่คนที่มีสมาธิมากที่สุดในห้องสอบคือคนที่ทำข้อสอบได้มากที่สุด
น้องๆ เคยเห็นหนังสือสูตรแห่งความสำเร็จ(พ่อรวยสอนลูก ,คิดใหญ่ไม่คิดเล็ก , ...)ที่วางแผงขายบนชั้นหนังสือทั่วไปมั้ยครับ
มันทำได้จริงรึปล่าว?
แล้วถ้ามันจริง แปลว่า ถ้าทำตามที่คนเขียนบอก เราก็รวย หรือประสบความสำเร็จในชีวิตเราได้เหมือนกับที่เค้าบอกน่ะสิ
แต่ว่า....ยอดขายเป็นหลายสิบล้านเล่มทั่วโลก ให้คนที่ซื้อไปอ่านอ่านจบเล่มแค่ 1,000,000 คน แต่ทำไมดูเหมือนว่า เราไม่เคยเห็น
คนที่สำเร็จเลย หรือกระแส fever ต่างๆ เกี่ยวกับหนังสือนั้นๆเลย
คำตอบมันไม่มีอะไรมากครับ มีอยู่แค่ว่า คน 1,000,000 คนเนี่ย มีอยู่แค่หลักสิบเท่านั้นครับ
ที่ทำมันจนจบ อย่างที่หนังสือบอก
ที่ทำมันด้วยความมุ่งมั่นอย่างสม่ำเสมอ
ที่พี่อยากจะพูดจริงๆก็คือ การสอบเข้า หรือการสอบแข่งขันใดๆก็ตาม ไม่ใช่แค่ว่าเรารู้ว่าเรียนเลขที่นี่นะ เรียน
อังกฤษที่นั่นนะ หนังสือเล่มนี้ดีมากๆเลย แบบฝึกหัดเล่มนั้นใกล้เคียงมากพี่บอกมา มันไม่ใช่แค่นี้จริงๆ เห็นน้องๆ
หลายคนตามร้านหนังสือพาคุณพ่อคุณแม่ไปซื้อหนังสือเยอะมากๆๆๆๆๆ สุดท้ายอ่านไม่ทัน สะอาดมากเลยทีเดียว
หรือน้องๆที่เรียนพิเศษอย่างเดียว จัดตารางเต็มวันพอดี 1 สัปดาห์ผ่านไปยังพอสู้ไหว แต่พอครบ 10 วันเท่านั้น
แหละครับ พี่เห็นจอดกันทุกคนจริงๆ
หนังสือ
หาอ่านได้จากหนังสือของที่เรียนพิเศษต่างๆ โดยเฉพาะโจทย์ ทางที่เรียนพิเศษได้คัดโจทย์ตามความเหมาะสม
ของอาจารย์แต่ละท่าน หรือบทสรุปในบางวิชา แล้วได้มาอย่าเอาแต่อ่านๆๆๆๆๆ ไม่ทำความเข้าใจอะไรเลย
( งงมั้ยครับ อ่านๆๆๆๆ แต่ไม่ทำความเข้าใจเนี่ย มันคือการอ่านแบบว่า พออ่านจบแล้วไม่รู้เรื่องอะไรเลยน่ะ )
การอ่านหนังสือสำคัญมากครับในการสอบต่างๆ ถ้าเราไม่จดจ่อต่อสิ่งที่เราอ่านแล้ว อ่านไปสามชั่วโมงก็เริ่มล้า
รู้สึกว่าได้ทำแล้ว ตั้งใจว่าพรุ่งนี้ค่อยอ่านใหม่ แต่ในความเป็นจริงสามชั่วโมงที่ผ่านไปนั้นไม่มีค่าอะไรเลย
ระยะเวลาการอ่านหนังสือ ดีที่สุดคือประมาณ 1 ชั่วโมงครับ แล้วพักสัก 5-10 นาที แต่ถ้ายังไหวอ่านต่อก็ได้ครับ
การทำ short note
เป็นสิ่งที่สำคัญอีกหนึ่งอย่างที่ไม่ทำไม่ได้เลยทีเดียว ต้องทำเองนะครับ ย้ำว่าต้องทำเอง อย่าไปเอาของคนอื่นมาท่อง
แต่เอามาเป็นแบบอย่างเพื่อทำ short note ของเราเองได้ แต่สิ่งหนึ่งที่พี่เห็นบ่อยๆก็คือ ทุกคนจะเข้าใจว่า short
note คือการทำสรุปออกมาจากหนังสือ แต่มันไม่จำเป็นนะครับ การใช้ ปากกาเน้นข้อความ หรือ ปากกาหลายๆสี
ในหนังสือก็เป็นการทำ short note เหมือนกันนะครับ ประมาณ 3-5 สีกำลังดี อย่างตัวพี่เองใช้ 3 สี ดำ แดง น้ำเงิน
และขอย้ำสิ่งที่สำคัญคือ ระหว่างทำ short note (ก็ตอนอ่านหนังสือน่ะแหละครับ ทำไปพร้อมกันเลย ) ต้องอย่า
วอกแวกนะ ใช้คำว่าต้องจดจ่อเลยหละ เพราะ เมื่อเราหลับมาอ่านหน้านั้นแค่ดูข้อความที่ราเน้นไว้ หรือ อ่านแค่ไม่กี่คำ
เราก็จะจำหน้านั้นทั้งหมดได้เลยทีเดียว
การเรียนพิเศษ
พี่เองทำงานสายงานนี้ แต่ไม่สนับสนุนให้เรียนเยอะๆเลยจริงๆครับ แม้ว่าผู้สอนนั้นจะเก่งในการสอนขนาดไหนก็ตาม
ต่อให้เป็นเซียน แต่ถ้าเราไม่กลับมาทบทวนสิ่งที่เรียนก็จะค่อยๆลืมเลือนไป ข้อสำคัญคือต้องคอยทบทวนสิ่งที่เรียนครับ ขยันทำแบบฝึกหัด บางทีตอนเรียนในห้องเนี่ยไม่รู้เรื่องเลย น้องๆต้องจดนะครับ ครูสอนอะไรไม่รู้เรื่องเนี่ยจดไว้ก่อน
กลับบ้านไปลองพยายามอ่านเองดูถ้าไม่เข้าใจหาคนรอบข้างให้ช่วยครับ
สุดท้ายและเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้เลย คือความมุ่งมั้น
บ่อยครั้งที่อยากจะหยุด และล้มเลิกความตั้งใจทั้งหมด เป็นไปไม่ได้หรอก เราไม่เก่งพอ ให้คนเก่งๆไปสอบเถอะ
อ่านไม่ทันแล้วทำยังงัยดี เครียด เหนื่อย วิตกต่างๆนาๆ ลองอยู่เงียบๆแล้วคิดถึงวันที่รู้ว่าเราสอบติดดูซิครับ
คนรอบข้างเราคงดีใจมากๆ พ่อจะทำหน้ายังงัย แล้วแม่หล่ะจะร้องไห้มั้ย อดคิดไม่ได้จริงๆถ้าเราใส่ชุดของโรงเรียนนั้นแล้วคงดูดีไม่เบาเลย ลองอยู่กับความรู้สึกนั้นสักพักแล้วแรงมันจะมาเองครับ ทุกวันนี้ทุกครั้งที่พี่เหนื่อยพอนั่งคิดย้อนไปถึงวันที่
สอบติดเตรียมฯ วันนั้นพี่เดินไปกับแม่ ยังไปไม่ถึงบอร์ดประกาศเพื่อนพี่เดินแล้วบอก ว่า "เฮ้ย ติดนะ " โลกแทบหยุดเลยจริงๆ ความรู้สึกมันเต็มขึ้นมาจริงๆ
เหนื่อยดีนะเนี่ย พิมพ์ยาวๆเนี่ย
สุดท้ายนี้หวังว่ากระทู้นี้คงมีประโยชน์กับน้องๆนะครับ และถ้ามีพิมพ์ผิดไปก็ต้องขอโทษด้วยครับ
สำหรับการติวคณิตศาสตร์ที่พี่บอกไว้ในตอนต้นนั้น เป็นการติวกันเป็นกลุ่มย่อยนะครับ ไม่เกิน 20 คน ถ้ามีมากพี่จะเพิ่ม
เป็นสองกลุ่มให้ครับ ลุยโจทย์ และพี่จะแทรกเนี้อหาที่ สำคัญๆให้ตลอด และมีการบ้านให้ ที่เรียกว่าการบ้านเพราะอยากให้ทำกลับมาส่งพี่จะได้รู้ว่าน้องๆคนไหนไม่เข้าใจอะไรและต้องแก้ไขหรือเพิ่มเติมอะไรบ้าง ข้อสอบคณิตศาสตร์ของ
เตรียมฯ หรือ มหิดลนั้น ขอแค่ทำข้อสอบแข่งขันในประเทศ 2-3 ปีได้ หรือเข้าใจมันจริงๆ ก็ทำได้แล้วครับ ไม่ได้หมายถึง
ทำข้อสอบแข่งขันได้แล้วจะทำข้อสอบเตรียมฯ หรือ มหิดลฯ ได้ทุกข้อนะครับ แต่จะทำได้เยอะพอที่จะเป็นคะแนนหลัก
ในหารสอบเข้าได้ ข้อสอบพี่ได้มากจากการหา ในบอร์ดส่วนใหญ่ครับ
www.mathcenter.com
www.vcharkarn.com
www.pratabong.com
และจากลูกศิษย์พี่ที่ไปสอบมา(ได้มาบางส่วนครับ) แต่ถ้าใครอยากได้เยอะๆ ให้ไปหาตาม sheet ติวสอบเข้าของ
ที่เรียนพิเศษดังๆครับ
ส่วนสถานที่เรียนอยู่ถ.เจริญนครนะครับ อยู่แถวๆรถไฟฟ้าสถานีธนบุรีครับ
สำหรับน้องๆที่สนใจให้เมลมานะครับ ที่
ooiomdc@hotmail.com
คงจะได้เจอกันนะครับ
ขอบคุณครับ