ถ้าถามว่าคณิตศาสตร์คืออะไร เมื่อก่อนตอนเป็นนักเรียนมัธยม คำตอบนี้อาจจะยังไม่ชัด
แต่หลายปีต่อมาคำตอบนี้ชัดแจ้งครับ สำหรับผมคณิตศาสตร์คือการแสดงพลานุภาพของพระเจ้าผ่านมวลมนุษยชาติครับ
บางคนอาจจะคิดว่าเพ้อเจ้อเหลวไหล แต่ผมไม่สนใจครับ เวลาคิดเลขออกแก้ปัญหาได้ หรือเข้าใจแนวคิดบางอย่าง ผมจะรู้สึกสะใจแบบ มันสุดยอดจริง ๆ อะไรทำนองนั้น มันรู้สึกลึกลับน่าค้นหา ความลับที่ซ่อนอยู่เหมือนขุมทรัพย์โจรสลัด.
นั่นก็คือให้เขาลองหาที่เงียบ ๆ อากาศดี ๆ ลมพัดสบาย นั่งบนสนามหญ้าหรือม้านั่ง จากนั้นลองค่อย ๆ ย้อนความรู้สึกกลับไป ตั้งแต่เด็ก
ถามความรู้สึกของตัวเองตั้งแต่เด็กว่าทำไม เราชอบวิชานี้ ทำไมเราไม่ชอบวิชานั้น เราเรียนวิชานี้เพราะคาดหวังกับรางวัลหรืออะไรกันแน่ เป็นต้นครับ.
เนื่องจากสมัยเรียนหนังสือตอนมัธยมส่วนใหญ่ผมจะอ่านเองทั้งหมดทั้งวิชาเลขกับฟิสิกส์ ดังนั้นครูที่สอนจะไม่มีผลกระทบกับผมครับ ใครก็ได้ไม่ต่างกันเท่าไร ครูผู้สอนจึงไม่มีผลกระทบกับผมครับ
จะมามีก็ครั้งหนึ่งตอนเรียนวิชาสถิติโดย อ.คณะบัญชี ซึ่งทำให้ผมไม่ชอบอย่างมาก แต่ที่จริงแล้วมันแก้ได้ไม่ยากโดยการอ่านเองมาก่อน แต่ตอนนั้นผมกำลังติดเกมติดคอมพิวเตอร์มากไปหน่อย เลยไม่ได้อ่านก่อนเหมือนที่เคยทำประจำ พอฟังสำนวนวิธีการสอนของ อ.ท่านนั้นก็เลยพาลไม่ชอบครับ
แต่ตอนเลือกเรียนต่อในตอนนั้นผมกลับเลือกวิศวะ เพราะคิดเรื่องเงินเป็นหลัก เนื่องจากจนครับ. มานั่งย้อนคิดหลังจากเรียนมาหลายปี และมีเหตุฟองสบู่แตกพอดี เลยต้องนั่งคิดอย่างจริงจังครับ ว่าเราชอบอะไรกันแน่ เราจะอยู่กับอาชีพหรืองานที่ไม่ชอบหรือเฉย ๆ เราทำได้ไหม นั่นคือตัวของเราไหม บางคนอาจจะฝืนทำงานที่ตัวเองไม่ชอบแต่เงินดีกว่าได้ครับ แต่สำหรับผมแล้วไม่ใช่อย่างแน่นอน
เรื่องให้ตัดสินใจตอนนี้จึงยากครับ บางทีต้องให้เวลาผ่านไปอีกหลายปี จึงอาจจะตกผลึกได้ ถ้าใครรู้ตัวก่อนว่าอนาคตเราชอบอะไรจริง ๆ ก็โชคดีไป ถ้ายังไม่แน่ก็ลองเรียนไปดูก่อนครับ อาจจะต้องมาพลิกผันในภายหลังเหมือนหลาย ๆ คน.
