พี่ชอบเพื่อนพี่คนนึง
ตอน ม.4 แต่อยู่คนละห้อง
ตอนนั้นพี่ไม่กล้าจีบได้แต่ตอนจีบอ้อม ๆ
แบบว่าส่งจดหมายอะไรอย่างนี้ ตั้ง 1 หนน่ะ
แต่ดูเหมือนว่าเธอจะรู้มั้ง เมื่อเธอทักพี่ก้รีบเฉไฉ
เพราะตอนนั้นอายมาก ชอบจ้องเธอบ่อย ๆ เวลาเจอเธอ เธอนิสัยคล้าย ๆ พี่ เข้าห้องสมุดบ่อย
เธอเข้ามาทีไรสมาธิพี่กระเจิงทุกที จ้องเธออย่างเดียว อย่างอื่นเลิกหมด เธอหน้าแดงพี่ยิ่งจ้องใหญ่
ดุเธอไม่โกรธ นาน ๆ ถึงกล้าเข้าไปคุยทีนึง
พี่เอาความชอบมาเป็นกำลังใจในการเรียนหนังสือ
และก็คิดหาทางจีบเธอในแบบอื่น ๆ และอื่น ๆ
เพราะประสบการณ์พี่มีน้อยเคยชอบผู้หญิง
ก่อนหน้านั้นแค่ 2 คนเองแต่ก็เป็นตอนเด็ก ๆ
จนมาถึง ม.6 ความกล้าเริ่มเพิ่มขึ้น
พี่เลยแกล้งโง่แต่ตอนนั้นก้โง่จริง ๆ
คือพยายามเค้นว่ายังมีเนื้อหาวิชาไหน
ที่เราไม่รู้เรื่อง เพราะพี่ก้ไม่อยากโกหก
นึกออกว่าวิชาเคมีเรื่อง รูปร่างพันธะโมเลกุล
เราไม่เข้าใจมาก เลยถามเธอในงานกีฬาสี
เธอใจดีมากวันรุ่งขึ้นเธอเขียนชีทมาให้พี่
1 แผ่นพี่อ่านไปอ่านมาจนบรรลุ เลยเก่งไปอีกเรื่องเลย
เรื่องมันยาวนะน้องจีบผู้หญิงนี่
เอาเป็นว่าพี่ว่าน้องถามตัวเองนะครับว่า
ชอบเธอเพราะอะไรความรักหรือความใคร่
ถ้าเป็นแบบที่ 1. น้องชอบไปเถอะครับ
แต่ก็ต้องหาทางแปรพลังรักเป็นพลังในการเรียนหนังสือ
ส่วนหนึ่ง(3/10)ของการมีพี่ในวันนี้ก็มาจากเรื่องผู้หญิงเหมือนกันนะครับ.
|