[กิตติ]

"คณิตศาสตร์คือชีวิตผม ผมไม่ทิ้งแน่นอน ถ้าผมจะอดตายเพราะรู้คณิตศาสตร์ ผมยอมครับ"....ประโยคนี้ได้ใจผมเลยนะครับครูนะ
การแข่งขันยังไงมันก็มีของมันวันยังค่ำ ไม่ว่าเราจะสนใจหรือไม่สนใจ สำหรับตัวผม ผมคิดว่าการแข่งขันมีไว้จัดลำดับของตัวเราเอง
คนอื่นได้ลำดับเท่าไหร่ก็แล้วแต่ความสามารถของเขา เราไม่เกี่ยว เราเข้าแข่งขันเพื่อให้รู้ตัวเราเองว่าเราเรียนไปแล้วเราอยู่ในเลเวลไหน
เราจะได้กลับมาปรับวิธีการเรียนของเราและเราจะได้ตั้งเป้าให้ตัวเองได้ฮึดขึ้น ชีวิตมันเป็นเรื่องระยะยาว แต่ละวันแต่ละช่วงที่เวลาผ่านไป
เรากำลังสะสมอะไรลงไปในชีวิต ครูนะลองถามตัวเอง ถามเด็กที่ครูนะสอนสิครับ แม้เราจะไม่ได้เก่งขึ้นโดยมีลำดับดีขึ้น
สิ่งที่เราเก็บเกี่ยวบนหนทางที่เราเดินผ่านมา ย่อมมีแน่นอน อย่างน้อย เราก็รู้ว่า เรายังพัฒนาได้อีก
ถ้ามันเหนื่อยนักกับเรื่องที่ผ่านมาก็พักก่อนเถอะครับ เอาไว้ใจสบายๆ กายเริ่มผ่อนคลายแล้ว กลับมาทบทวนสิ่งที่ผ่านมาสิครับ
ครูนะจะเห็นหนทางของตัวเองครับ