แนวทางแก้วิกฤตการศึกษาไทย 2552

[คนอยากเก่ง]

แล้วอนาคตใครจะมาแก้อะครับ

[nooonuii]

เรื่องความเข้มข้นของเนื้อหาจะบอกว่าเด็กไทยเราเรียนเยอะกว่าเด็กประเทศอื่นด้วยซ้ำไปครับ

ในเมื่อเรียนเยอะขนาดนี้แล้วทำไมเด็กไทยเรายังดูอ่อนกว่าประเทศอื่น ?

คำตอบก็วนกลับมาที่เดิมๆนั่นแหละครับ

[LightLucifer]

ต้องเริ่มแก้อย่างของคุณ tatari ก่อน
และที่สำคัญเท่ากัน "คุณภาพการสอน"

[ครูนะ]

มันมีหลายปรัชญาการศึกษา

ปรัชญาการศึกษาไทยที่ผมเคยเจอในอดีต 15 ปีที่แล้ว

โรงเรียนไทยสอนว่า

1. เด็กไทยต้องท่องจำ ใครท่องจำได้มากถือว่าเก่ง

2. เด็กไทยเชื่อง เหมือนครูฝึกสัตว์ต้องให้เชื่องก่อน พอเชื่องแล้วจะยัดเยียดอะไรก็ได้

3. การแข่งขันระบบแพ้คัดออก ใครจำเก่งสอบได้ที่ 1 ครูรัก ได้ทุนเรียนฟรี ใครจำไม่เก่งออกจากระบบไปซะ

4. การแข่งขันที่เน้นตนเองเป็นศูนย์กลาง ใครขวางตาย ทุกคนคือคู่แข่ง ศัตรู

5. ยิ่งเรียนสูงเน้นเจาะลึก ขาดการบูรณาการ ในโลกปัจจุบัน ไม่สามารถแข่งขันได้

ผมยอมรับครับว่าครูสมัยนั้นส่วนใหญ่ ขาดความรู้ แทบจะไม่มีความรู้เลย

ขาดจิตวิทยาการสอน ขาดความเป็นครู อย่างมาก

ครูพละไม่มองสรีระของนักเรียน กล้ามเนื้อมัดเล็กทำงานไม่ได้ เพราะบกพร่องทางร่างกายมาแต่กำเนิด

ให้ทำการหกกบ พอทำไม่ได้ก็รุมเตะที่ท้องนักเรียนต่อหน้านักเรียนคนอื่นๆ และยังมีการเยาะเย้ย เปรียบเทียบและ

ถากถางนักเรียน ไปเปรียบเทียบกับนักเรียนที่ร่างกายสมบูรณ์แบบมากกว่า

คำกล่าวหาครูที่ว่านักเรียนว่า อีโง่ อีควาย มีเป็นประจำ

ใครไม่ตัดผมให้เกรียนจะถูกครูตบกบาลอย่างแรง

ผมไม่ทราบว่าปัจจุบันนี้พฤติกรรมของสัตว์นรกในคราบครูพวกนี้หมดไปหรือยัง แต่สิ่งหนึ่งที่มีคือ

ตอนนี้คนพวกนี้ได้เสวยสุขกับเงินบำนาญไปแล้ว ซึ่งปัจจุบันนี้ราชการครูได้ยกเลิกบำนาญไปแล้ว

ผู้มีอำนาจในปัจจุบัน ถูกการศึกษาระบบเก่าหล่อหลอม เมื่อไปเจอกับระบบทุนนิยมซึ่งไทยรับมาจากฝรั่ง

คือเอาส่วนเลวของฝรั่งมาผสมกับส่วนเลวของไทย กลายเป็นเป็นปัจเจกชนที่ไม่คำนึงถึงสิทธิเสรีภาพของผู้อื่น

ไปกันใหญ่ครับ โกงกิน โกหกหลอกลวง ขายศักดิ์ศรี ทำทุกอย่างเพื่อเงินแม้จะทำลายประเทศชาติบ้านเมืองก็ตาม เป็นกันทุกระดับ ทุกวงการ

ระบบการศึกษาไทยปัจจุบันเปลี่ยนไปยังไงแล้ว ผมไม่ทราบครับ

แต่ที่รู้ๆ ผู้มีอำนาจในประเทศไทยส่วนใหญ่ต้องการทำลายเยาวชนไทย เพื่อจะได้ปกครองง่าย จุดนี้มีสิ่งที่สังเกตได้ครับ ผมไม่ขอขยายความ

[หยินหยาง]

เห็นความคิดเห็นแต่ละท่านแล้ว น่าจะพอสรุปได้ว่าการศึกษาไทยอยู่ในขั้นวิกฤตจริงๆ และเพื่อให้การวิจารณ์ได้ประโยชน์และข้อมูลที่ถูกต้อง ซึ่งผมอ่านความคิดเห็นบางท่านเเสนอความเห็นใน ปัญหาที่สองในบทความเกี่ยวกับมาตรฐานทางวิชาการที่ตกต่ำมาก โดยให้ความเห็นไปในทำนองว่าไม่น่าจะปรับเปลี่ยนหลักสูตร เพราะของเก่าก็ยากพอและมากยู่แล้ว หรือไปเทียบเคียงกับต่างประเทศว่าไม่ได้เรียนอะไรมากมาย จนไปถึงเกี่ยวพันกับหลักสูตรที่เป็นอยู่ทำให้ต้องไปเรียนกวดวิชา ผมเพียงจะบอกว่าผู้เขียนไม่ได้พูดถึงหลักสูตรที่เป็นอยู่ว่าเหมาะสมหรือไม่ เพียงแต่ว่าใช้หลักสูตรที่มีอยู่ว่าเป็นตัวจับว่าผ่านเกณฑ์หรือไม่ ซึ่งเราสามารถหาได้จากเว็บของ สสวท ว่าแต่ละวิชามีสาระหลักอะไรบ้าง และจุดประสงค์ของแต่ละสาระคืออะไร และตัววัดของแต่ละหัวข้อหรือแต่ละเรื่องคืออะไร ตัวอย่างในบทความที่กล่าวถึงคือเด็กจบ ป.4 ยังอ่านหนังสือไม่ค่อยออก มิใช่หมายความว่าต้องไปเปลี่ยนหลักสูตรให้ง่ายขึ้นเพื่อให้ตรงว่าเด็ก จบ ป. 4 อ่านหนังสือไม่ค่อยออก แล้วบออกว่านี่คือมาตรฐาน ดังนั้นผู้เขียนจึงได้เสนอแนวแก้ในปัญหาที่สองไว้ในบทความ ส่วนใครจะมีความเห็นเหมือนหรือเห็นต่างก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง สำหรับ GAT-PAT นั้นความเห็นผมคิดว่าไม่ได้เกี่ยวกับระบบการศึกษาไทยซะเท่าไรมันเป็นปลายทางแล้ว เพราะเป็นผลพวงจาก ทปอ. ว่าจะเปลี่ยนวิธีการคัดเลือกเด็กเข้าอุดมศึกษาจาก A-NET มาเป็น GAT-PAT ซึ่งเค้าคิดว่าดีกว่าและตรงกว่า ณ ปัจจุบัน อีกหน่อยถ้าคิดได้ว่าที่มีอยู่มันไม่ใช่ก็เปลี่ยนอีกก็ได้ ถ้าจะพูดเรื่องนี้ก็ยาวครับ
ส่วนเรื่องการเรียนกวดวิชานั้นก็เป็นอีกเรื่องครับ ตราบใดที่คนยังคิดว่าแต่ละโรงเรียนมีความแตกต่างและต้องแย่งกันเข้าเรียนตราบนั้นก็คงต้องมีการเรียนกวดวิชา ดังนั้นบางครั้งผู้ใหญ่หลายคนพยายามจะแก้เรื่องนี้แต่แก้ไม่ได้สักที แล้วก็สรุปว่าแก้ไม่ได้(ถ้าใครเคยอ่านถามตอบปัญหา GAT-PAT เมื่อก่อนช่วงแรกๆก็อาจเคยเห็นประโยคนี้) อันนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่สามารถพูดได้ยาวเหมือนกัน ลองคิดกันง่ายๆครับ มีใครกวดวิชาเข้า ราม หรือ มสธ. บ้างครับ

[เทพแห่งคณิตศาสตร์ตัวจริง]

ความจริง ผมอยากให้เปลี่ยนหลักสูตร ให้แบบว่า โหดมากๆ ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้การศึกษาดีขึ้น แถมแย่ลงอีก แต่มันก็สะใจดีครับ

[เอกสิทธิ์]

อืม อืม อืม อืม อืม อืม

[Siren-Of-Step]

ผมอยากจะยกกระทู้นี้ มาอีกซักรอบ พอดีเป็นนักเรียนแล้วเครียดกับการศึกษาไทย
เห็นอาจารย์คนหนึ่งมาบรรยาย เขาบอกว่า คนไทยท่องแม่สูตรคูณได้ ฝรั่งอึ้ง

ผมวิเคราะห์มาเป็นข้อ ๆ เหมือน ครูนะ นะครับ
1. การศึกษาไทยเน้นการจำ เป็นหลัก ขาดการวิเคราะห์ โดยวิชาคณิตศาสตร์เห็นครูบางท่าน (ไม่ขอออกนาม) เฉลยยังดู คี (เฉลย) มาเฉลยให้แก่นักเรียน
2. การเรียนรู้ในห้องเรียนไม่สำคัญสำหรับนักเรียนในปัจจุบัน(ติวที่อื่น)
3. ครู เข้าใจเนื้อหา ในบทเรียนนั้น ๆ อย่างจริง ๆ หมายถึง อ่านให้นักเรียนฟัง แล้ว นักเรียนก็จด แบบนี้ ผมก็ไม่่ต้องมาโรงเรียนแล้วหละครับ ซึ่งสอดคล้องกับข้อ 2
4. เด็กขาดการพัฒนาทางด้านการวิเคราะห์
5. การใช้ระบบ การส่งงานเป็นหลัก ข้อนี้ผมไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง

ถ้าผมมีอำนาจในกระทรวงศึกษาธิการ แนวหนึ่ง ทางของผมคือ เน้นครูมีความรู้ มีการสอบวัดความรู้ครูในวิชานั้นๆ แบ่งออกเป็น ช่วงชั้นต่างๆ โดยครูที่สอบได้คะแนนไม่ถึงก็ fail ไป

[poper]

เฮ้อ...คุยกันเรื่องนี้ไม่จบไม่สิ้นหรอกครับเพราะมันฝังรากลึกไปซะแล้วตั้งแต่ชั้นบนสุดลงมาถึงช้นล่างสุด
ถ้าจะแก้ปัญหาการศึกษาไทยมันก็ต้องทำเหมือนยกเครื่องใหม่ครับเพราะมันพังหมดทุกอย่างทั้งระบบ ทั้งบุคคลากร ทั้งเครื่องมือ และรวมทั้งผู้ได้รับการศึกษาที่ไม่รู้อะไรก็ตกเป็นเหยื่อของระบบที่ล้มเหลว
อย่างแรกต้องกำจัดระบบราชการแบบเก่าคือระบบเส้นสาย คนใหญ่คนโตซะก่อน ซึ่งผมเชื่อว่าแก้ไม่ได้เพราะมันอยู่ในสายเลือดไปซะแล้ว
1.คนไทยมีน้ำใจชอบช่วยเหลือผู้อื่น
2.ถ้าช่วยได้มากก็จะมีหน้ามีตามีเกียร์ติ มีคนนับหน้าถือตา ให้ความเคารพ
3.ผู้บริหารระดับสูงไม่รู้ถึงปัญหาที่แท้จริงของระบบเพราะไม่ได้ลงมาสัมผัสด้วยตัวเอง ใช้ทฤษฎี คิดเองเออเอง คิดว่าตัวเองมีความรู้มากกว่าคนอื่น ไม่เปิดใจ ทำให้แก้ไขไม่ตรงจุด(เห็นได้จากการแก้ปัญหาโดยไม่ได้นึกถึงสภาพที่แท้จริงของการเรียนการสอน)
4.ปลูกฝังค่านิยมและทัศนะคติมี่ผิดจรรยาบรรณของความเป็นครู จากค่าตอบแทนและการวัดประเมินผลงานครูจากเอกสารเท่านั้น
5.ให้ท้ายและปล่อยเด็กมีความคิดผิดๆเกี่ยวกับการเรียนว่าเป็นเรื่องที่ไม่มีความสำคัญ จากการปล่อยเกรด มีการสอบซ่อมและมาตรฐานที่ไม่เท่าเทียมกัน
คิดคร่าวๆการศึกษาไทยจะดีได้คงอีกราวๆ100ปีกว่าจะยกเครื่องใหม่ได้หมด

[หยินหยาง]

ข้อความเดิมเขียนโดยคุณ Siren-Of-Step

ผมอยากจะยกกระทู้นี้ มาอีกซักรอบ พอดีเป็นนักเรียนแล้วเครียดกับการศึกษาไทย
เห็นอาจารย์คนหนึ่งมาบรรยาย เขาบอกว่า คนไทยท่องแม่สูตรคูณได้ ฝรั่งอึ้ง

ผมวิเคราะห์มาเป็นข้อ ๆ เหมือน ครูนะ นะครับ
1. การศึกษาไทยเน้นการจำ เป็นหลัก ขาดการวิเคราะห์ โดยวิชาคณิตศาสตร์เห็นครูบางท่าน (ไม่ขอออกนาม) เฉลยยังดู คี (เฉลย) มาเฉลยให้แก่นักเรียน
2. การเรียนรู้ในห้องเรียนไม่สำคัญสำหรับนักเรียนในปัจจุบัน(ติวที่อื่น)
3. ครู เข้าใจเนื้อหา ในบทเรียนนั้น ๆ อย่างจริง ๆ หมายถึง อ่านให้นักเรียนฟัง แล้ว นักเรียนก็จด แบบนี้ ผมก็ไม่่ต้องมาโรงเรียนแล้วหละครับ ซึ่งสอดคล้องกับข้อ 2
4. เด็กขาดการพัฒนาทางด้านการวิเคราะห์
5. การใช้ระบบ การส่งงานเป็นหลัก ข้อนี้ผมไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง

ถ้าผมมีอำนาจในกระทรวงศึกษาธิการ แนวหนึ่ง ทางของผมคือ เน้นครูมีความรู้ มีการสอบวัดความรู้ครูในวิชานั้นๆ แบ่งออกเป็น ช่วงชั้นต่างๆ โดยครูที่สอบได้คะแนนไม่ถึงก็ fail ไป

แค่เครียดเฉยๆ นะ ห้ามไปซื้อน้ำมันเบนซินนะ เดี๋ยวจะดังไปทั้งประเทศอีก ผมร่วมสนุกตอบเป็นข้อๆให้อ่านเพลินๆก็แล้วกัน
1. ผมว่าไม่ทั้งหมดหรอกครับ ไม่งั้นประเทศไทยคงไม่ได้อยู่ในแผนที่โลกแล้ว ถือเป็นความโชคซวยที่ไปเจอเหตุการณ์อย่างนี้แต่ก็ต้องถือว่าเป็นการโชคดีไม่ใช่หรือที่สามารถมองเห็นปัญหาของการศึกษา
2. มันเป็นค่านิยมหรือมุมมองของตัวนักเรียนด้วยไม่ใช่หรือ ไม่ใช่เพราะอาจารย์ฝ่ายเดียว อาจารย์หลายท่านก็สอนได้อย่างมีคุณภาพ แต่นักเรียนหลายคนก็ยังไปเรียนพิเศษ เพราะอะไร ลองคิดดูครับ
3. เป็นข้อเท็จจริงที่ว่าคุณภาพทางวิชาการของครูอาจไม่คับแก้วบ้าง แต่คงไม่ทั้งหมด อันที่จริงครูไม่จำเป็นต้องรู้ทุกเรื่องครับ เพียงแต่ทำหน้าที่ชี้แนะในสิ่งที่ควรรู้หรือหาแหล่งข้อมูลในการต่อยอดก็ถือว่าโอเคแล้วครับ แต่อย่างน้อยต้องมีมาตรฐานของสาระการเรียนรู้ในชั้นที่สอน การไปโรงเรียนไม่ใช่เพื่อไปหาความรู้อย่างเดียวครับ ไม่งั้นเด็กนักเรียนที่จบไปก็จะเป็นหุ่นยนต์ทางวิชาการแค่นั้นเอง การไปโรงเรียนส่วนหนึ่งเป็นการพัฒนาทางสังคมที่จะฝึกให้มีการใช้ชีวิตร่วมกันมีกฎ กติกา ระเบียบวินัย ที่ใช้ร่วมกันเพื่อให้เกิดความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ด้วยส่วนหนึ่ง
4. ต้องเข้าใจก่อนว่าการวิเคราะห์คืออะไร ถึงจะตอบสิ่งนี้ได้ บางคนทำโจทย์ไม่ได้ ก็ไปโทษตัวเองว่าไม่มีคุณสมบัติทางด้านการวิเคราะห์ อันที่จริงการวิเคราะห์สามารถฝึกได้ แต่ก็ยอมรับว่าครูเราส่วนใหญ่ไม่สามารถนำไปสู่การพัฒนาทางด้านการวิเคราะห์ คนจะวิเคราะห์ได้ต้องเริ่มจากการสังเกตก่อน และรู้จักการแบ่งขั้นตอนว่าอะไรคือเหตุ อะไรคือผล อะไรคือสิ่งที่ทำให้เกิดผล และเมื่อเข้าใจขั้นตอนที่ว่าแล้วสิ่งที่จะอธิบายได้ต้องอาศัยเหตุผลซึ่งก็คือองค์ความรู้ที่ได้เรียนมาหรือพิสูจน์มา มาอธิบายเป็นระบบ ส่วนใหญ่เรามักใช้โจทย์ปัญหาในการฝึก (พูดในกรณีที่เป็นการวิเคราะห์ทางคณิตศาสตร์) แต่ถ้าถามผมผมว่าสิ่งที่เรายังขาดการพูดคุยคือ การสังเคราะห์ ซึ่งเป็นกระบวนการต่อจากการวิเคราะห์มากว่า ซึ่งผมเข้าใจว่ากระบวนการนี้ส่วนใหญ่จะฝึกเมื่อเรียน ระดับป.เอก ซะส่วนใหญ่
5.แล้วคิดว่าควรเป็นอะไรละครับ อาจารย์เค้าอาจรอไอเดียดีๆ จากคุณอยู่ก็ได้ การส่งงานไม่ใช่เรื่องเสียหายแต่อย่าทำให้สาระหลักเสียไปก็แล้วกัน (ไม่ใช่มากจนไม่มีเวลาทำอย่างอื่น)

แน่ใจหรือเปล่าครับว่าครูที่มีองค์ความรู้ดี จะสามารถถ่ายทอดหรือสอนนักเรียนได้ดี

ปล.ให้อ่านสนุกๆ เปิดอีกมุมมองที่แตกต่าง แต่ไม่ชวนทะเลาะนะครับ

[Siren-Of-Step]

2. เห็นด้วยบางส่วนครับ แต่การแข่งขันมันมีสูง ทำให้นักเรียนต้องหาที่ติวเสริมความรู้
3. หมายถึงในห้องเรียนอะครับ นอกห้องว่ากันทีหลัง
4. ทำไมคนถึงชอบคณิตศาสตร์น้อย (ความเห็นของผม) ?
5. ครูส่วนใหญ่ไม่ได้คิดอย่างงั้นครับ พวกรายงานส่วนใหญ่ที่เป็น หลายสิบหน้า ครูไม่อ่านหรอกครับ ใครส่งก็ได้เต็มไป และถ้าสั่งงานเยอะไป เด็กก็จะำทำไม่ทัน ในที่สุดก็ต้องหาคนลอกซึ่งไม่เป็นการเรียนรู้

** ใช่ครับ มันแล้วแต่ประสบการณ์ด้วย ครูเ้ก่ง ๆ บางคนไม่มีประสบการณ์สอนเด็กไม่รู้เรื่องครับ แต่เรื่องประสบการณ์ผมว่า ในทางคณิตศาสตร์ ไม่ค่ิอยมีทฤษฎีที่จะถ่ายทอดครับ มีเพียงการแนะนำเล็กน้อยๆ