|
|
|||||||
| สมัครสมาชิก | คู่มือการใช้ | รายชื่อสมาชิก | ปฏิทิน | ข้อความวันนี้ | ค้นหา |
  |
|
|
เครื่องมือของหัวข้อ | ค้นหาในหัวข้อนี้ |
|
#1
28 มีนาคม 2012, 16:32
|
|||
|
|||
เหนื่อย สงสารนักเรียน
ผมสอนนักเรียน ยังไงเขาก็เก่งของเขาในระดับหนึ่ง
แต่พอไปสอบแข่งขัน ก็แพ้ เนื่องจากคนเก่งเยอะ ส่วนใหญ่จะทำเลขได้ทุกข้อ แต่ปัญหาคือทำไม่ทัน พอมีวิธีเพิ่มสปีดให้นักเรียนหรือเปล่าครับ ตอนนี้ผมท้อมากครับ สอนไปก็ไม่ได้อะไรดีขึ้น เพราะไม่รู้ข้อสอบออกอะไร เน้นตรงจุดไหม ยังไงรบกวนใครพอมีวิธีเพิ่มความเร็วในการทำข้อสอบไหม นักเรียนคนนี้ คำนวณเลขได้เร็วมาก แต่ยังทำไม่ทัน ผมก็ยัง งงๆ อยู่ครับ รบกวนด้วยครับ 
|
|
#2
28 มีนาคม 2012, 19:25
|
||||
|
||||
|
ผมว่าต้องให้เด็กทำขอสอบเก่าของสนามนั้นก่อนครับ
เพราะตอนผมไปสอบแข่งขัน บางสนามผมก็ทำยังพอได้ แต่ตอน ม.3 ผมไปสอบสิรินธร แต่ตอน ม.1-2 ผมไม่ได้ไปสอบสนามนี้แล้วก็ไม่ได้ดูข้อสอบเก่าของนี่นั่นไป ผลออกมาก็ได้ เหรียญทองแดงที่โหล่เลยครับ ปล.สนามนี้เอาเหรียญไม่ได้โหดมากนะครับ มีหลายรางวัล สรุปก็คือให้เห็นข้อสอบเก่าไปบ้างก็อาจจะช่วยได้บ้างครับ
|
|
#3
01 เมษายน 2012, 22:27
|
||||
|
||||
ที่ว่าคิดเลขได้เร็วนั้น อาจจะปรับปรุงอยู่ 2 ส่วนครับ.
1. ตอนสอบให้คิดว่าเป็นการวิ่งมาราธอน จุดสำคัญของการวิ่งมาราธอนคือ รักษาระดับความเร็วของตัวเอง เพื่อไม่ให้กำลังตกเร็วเกินไป ไม่ใช่เร่งความเร็วสมองจนเกินไป หรือหวังมากไป ซึ่งจะทำให้ขีดความสามารถของสมองลดลงอย่างรวดเร็ว อันนี้เป็นประสบการณ์ของผมครับ คนอื่นไม่รู้ว่าคิดยังไง 2. การทดเลขและการคิดในใจ สองส่วนนี้ต้องสมดุลย์กัน ถ้าทดเลขลงบนกระดาษมากไป ก็จะเสียเวลา แต่จะมีประโยชน์ถ้ากลับมาทบทวนหากทำเสร็จก่อนเวลา แต่ถ้าคิดในใจในส่วนที่สามารถคิดในใจได้ให้มาก อันนี้จะช่วยเพิ่มความเร็วในการทำ แต่ถ้าใช้มากไปอาจจะล้าได้เร็ว สำหรับคนที่ไม่เคยมาก่อน ง่าย ๆ เช่นลองจับเวลาดู 2-3 ชั่วโมง ว่าระหว่างคิดแบบทดเยอะ กับคิดในสมองเยอะแต่ทดน้อย แบบไหนเร็วกว่ากัน จบภาคทฤษฎี ต่อไปเป็นภาคปฏิบัติ  =================================== "ความพยายามอยู่ที่คน ความสำเร็จอยู่ที่ฟ้า" อันนี้เป็นคำพูดปลอบใจเวลาที่พยายามอย่างที่สุดแล้วก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ คนเก่งมีเยอะก็จริง แต่ในประเทศไทยหรือแต่ละรุ่น ก็จะมีไม่มากมายนัก พอฟันฝ่าได้ครับ ถ้ายังมีความคิดที่จะฟันฝ่า แต่ก็นั่นล่ะ เพราะคนเรามีอะไรบางอย่างที่แตกต่างกัน คนเราจึงไปยืนที่จุดเดียวกันทุกคนไม่ได้ มีลูกศิษย์ผมคนหนึ่งสอนมาตั้งแต่ ม.1 จนจบ ม.6 ไปแล้ว ความสามารถด้านคณิตศาสตร์ผมจะไม่กล่าวถึง  แต่ความสามารถด้านกีฬาคือว่ายน้ำ ซึ่งเธอฝึกมาตั้งแต่ประถม จนกระทั่งอยู่ในแนวหน้าของประเทศ และใช้เป็นจุดเด่นในการเข้ามหาวิทยาลัย (โควตานักกีฬา)  ผมมักจะแซวหรือถามอยู่ประจำว่าสถิติประเทศไทยอยู่ที่เท่าไร และเมื่อไรจะทำลายสถิติได้ เธอก็บอกว่าจะมีรุ่นพี่เจ้าของสถิติที่ไม่สามารถจะก้าวข้ามไปได้สักที  แม้ว่าจะพยายามมาตลอด ถ้าเป็นการแข่งขันในประเทศ เรื่องได้เหรียญทองมักไม่จะเป็นปัญหาในท่าที่ถนัด แต่ถ้าเป็นการแข่งขันระดับนานาชาติ เช่นพวกซีเกมส์ ยังไม่โดดเด่น เท่าที่ดูล่าสุดในผลการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัย เลยรู้ว่าลูกศิษย์ผมคนนี้ยังพยายามอยู่ สำหรับผมก็รอแอบลุ้นว่าเธอจะเป็นเจ้าของสถิติประเทศไทยเมื่อไร หรือว่าได้เหรียญทองโอลิมปิกเมื่อไร  แต่เรื่องความสำเร็จนั้นผมปล่อยวางมานานแล้วครับ  เพราะ"ความพยายามอยู่ที่คน แต่ความสำเร็จอยู่ที่ฟ้า" นั่นเอง 
__________________
The Lost Emic <<-- หนังสือเฉลยข้อสอบระดับประถมนานาชาติ EMIC ครั้งที่ 1 - ครั้งที่ 8 ชุดสุดท้าย หลงมา
|
|
#4
02 เมษายน 2012, 00:23
|
|||||
|
|||||
|
อ้างอิง:
อ้างอิง:
อ้างอิง:
อ้างอิง:
เราไม่ใช่คนออกข้อสอบ งั้นไม่แปลกครับที่ไม่รู้ว่าข้อสอบออกอะไร ถ้าศึกษาข้อสอบเก่าและสัณนิษฐานว่ายังใช้แนวนี้ในการออกข้อสอบก็น่าจะหาจุดเน้นได้ครับ อ้างอิง:
กับ ยังทำไม่ทัน ครับ 
|
|
#5
03 เมษายน 2012, 12:15
|
||||
|
||||
|
เห็นด้วยกับคุณหยินหยางว่าให้พักบ้างครับ
เคยเป็นกับตัวเองมาก่อน ทางสายกลางดีสุดครับ
__________________
เหนือฟ้ายังมีฟ้าแต่เหนือข้าต้องไม่มีใคร ปีกขี้ผื้งของปลอมงั้นสินะ ...โลกนี้โหดร้ายจริงๆ มันให้ความสุขกับเรา แล้วสุดท้าย มันก็เอาคืนไป...
|
|
#6
03 เมษายน 2012, 16:03
|
|||
|
|||
|
ขอบคุณครับ ผมว่าผมจะพักสอนนักเรียนสอบเข้าไประยะนึงก่อนครับ
แล้วคงพักทำใจก่อน ผมไม่ชอบการแข่งขัน เบื่อระบบการแข่งขัน ผมอยากให้นักเรียนทุกคนที่ผมสอนเก่ง ถ้าผมเอาสมองผมไปให้เด็กได้ ผมเต็มใจให้แน่นอนครับ แต่ผมก็ไม่ได้เก่งมากอะไร อย่างน้อยๆ ก็สู้ terence tao ที่ได้เหริยญทองโอลิมปิกตอน อายุ 13 ปี ไม่ได้เลย ทุกวันนี้ เลขโอลิมปิก ก็ยังโง่อยู่ เลขทุกระดับก็ไม่ชำนาญถึงระดับเทพ ผมขอพัก เบื่อระบบการศึกษาไทย ที่เน้นแข่งกันแบบ เอาเป็นเอาตาย แต่คณิตศาสตร์คือชีวิตผม ผมไม่ทิ้งแน่นอน ถ้าผมจะอดตายเพราะรู้คณิตศาสตร์ ผมยอมครับ 03 เมษายน 2012 16:06 : ข้อความนี้ถูกแก้ไขแล้ว 1 ครั้ง, ครั้งล่าสุดโดยคุณ ครูนะ
|
|
#7
03 เมษายน 2012, 17:07
|
||||
|
||||
|
"คณิตศาสตร์คือชีวิตผม ผมไม่ทิ้งแน่นอน ถ้าผมจะอดตายเพราะรู้คณิตศาสตร์ ผมยอมครับ"....ประโยคนี้ได้ใจผมเลยนะครับครูนะ
การแข่งขันยังไงมันก็มีของมันวันยังค่ำ ไม่ว่าเราจะสนใจหรือไม่สนใจ สำหรับตัวผม ผมคิดว่าการแข่งขันมีไว้จัดลำดับของตัวเราเอง คนอื่นได้ลำดับเท่าไหร่ก็แล้วแต่ความสามารถของเขา เราไม่เกี่ยว เราเข้าแข่งขันเพื่อให้รู้ตัวเราเองว่าเราเรียนไปแล้วเราอยู่ในเลเวลไหน เราจะได้กลับมาปรับวิธีการเรียนของเราและเราจะได้ตั้งเป้าให้ตัวเองได้ฮึดขึ้น ชีวิตมันเป็นเรื่องระยะยาว แต่ละวันแต่ละช่วงที่เวลาผ่านไป เรากำลังสะสมอะไรลงไปในชีวิต ครูนะลองถามตัวเอง ถามเด็กที่ครูนะสอนสิครับ แม้เราจะไม่ได้เก่งขึ้นโดยมีลำดับดีขึ้น สิ่งที่เราเก็บเกี่ยวบนหนทางที่เราเดินผ่านมา ย่อมมีแน่นอน อย่างน้อย เราก็รู้ว่า เรายังพัฒนาได้อีก ถ้ามันเหนื่อยนักกับเรื่องที่ผ่านมาก็พักก่อนเถอะครับ เอาไว้ใจสบายๆ กายเริ่มผ่อนคลายแล้ว กลับมาทบทวนสิ่งที่ผ่านมาสิครับ ครูนะจะเห็นหนทางของตัวเองครับ
__________________
"ถ้าเราล้มบ่อยๆ ในที่สุดเราจะรู้ว่าถ้าจะล้ม ล้มท่าไหนจะเจ็บน้อยที่สุด และรู้อีกว่าต่อไปทำยังไงจะไม่ให้ล้มอีก ดังนั้นจงอย่ากลัวที่จะล้ม"...อาจารย์อำนวย ขนันไทย ครั้งแรกในชีวิตที่สอบคณิตสมาคมคณิตศาสตร์เมื่อปี2533...ผมได้แค่24คะแนน(จากร้อยคะแนน) 
|
|
#8
03 เมษายน 2012, 19:51
|
|||
|
|||
|
คนเรามันต้องมีผ่อนคลายบ้างครับ ครูนะ
|
|
#9
13 เมษายน 2012, 12:09
|
||||
|
||||
|
"แต่คณิตศาสตร์คือชีวิตผม ผมไม่ทิ้งแน่นอน ถ้าผมจะอดตายเพราะรู้คณิตศาสตร์ ผมยอมครับ "
.. ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่ชอบประโยคนี้ครูนะครับ กิจกรรมที่ทำอยู่ถ้ายังคิดว่ามีประโยชน์ต่อเด็กๆ และได้ทำอย่างจริงใจแล้ว ผมว่าไม่ควรหยุดนะครับ แต่ควรจะหยุดความคิดที่ทำให้เกิดความท้อใจก่อน แล้วเลือกคิดในสิ่งที่จะสร้างกำลังใจแทน ในการสอบแข่งขันต่างๆ ผู้ที่ชนะมักจะมีจำนวนน้อยกว่าคนที่แพ้ และลำดับคะแนนจะสามารถบอกตำแหน่งของผู้สอบได้ เพื่อที่จะนำไปพัฒนาปรับปรุงความรู้/ความเข้าใจให้ถูกต้องรวดเร็วยิ่งขึ้น และเติบโตขึ้น เป็นหน้าที่ของพวกเราที่ควรจะถ่ายทอดความรู้ที่มีแก่ผู้ที่รู้น้อยกว่า (ซึ่งมีความอยากรู้และอยากพัฒนาตนเอง) และถ้าชาวMCT มีความพยายามที่จะแนะนำกันและพัฒนาตนเองอยู่เสมอ การศึกษาของไทยก็จะพัฒนาได้เองครับ จากการผมได้เคยติดตามดูกระทู้ของครูนะ ผมรู้สึกว่าครูนะเป็นคนที่มีความตั้งใจในการศึกษาด้านคณิตศาสตร์สูงมาก มีปัญหามาให้ช่วยกันขบคิดตลอด อย่าถอยนะครับ เพราะบุคลากรทางการศึกษาของไทยที่มีศักยภาพสูงขนาดนี้มีน้อย พัฒนาการของเด็กและครูผู้สอนนั้นเกิดขึ้นตลอดเวลา และการสอบแข่งขันเป็นเพียงการวัดระดับความรู้ในขณะนั้น ว่าเพียงพอต่อการทำข้อสอบชุดนั้นได้หรือไม่ ถ้าเเด็กมีความคุ้นเคยกับแนวข้อสอบก็จะทำได้อย่างรวดเร็วและทำทัน น้อยคนนักที่จะสามารถสร้างแนวคิดใหม่ๆในการทำโจทย์ได้ในห้องสอบ ซึ่งเป็นการก้าวข้ามความรู้เดิมที่ตนเคยมี ดังนั้นสมัยนี้จึงต้องมีการฝึกฝนด้วยแนวข้อสอบ เพื่อช่วยประหยัดเวลาในการวางแนวคิดนั่นเอง ขอให้ครูนะสามารถผ่านพ้นอุปสรรคทางความคิดที่จำกัดนี้ได้โดยเร็ว และสามารถพัฒนาการศึกษาในกลุ่มย่อยได้อย่างดี เติบโตไปร่วมกับเด็ก พยายามให้เด็กรู้จักการยืนด้วยตนเอง แล้วจะมีความสุขในการสอนครับ 
|
| |
|
|
