หนังสือน่าอ่าน...สู่เส้นทางอัจฉริยะ(Count down)

กิตติ · #1 15 กันยายน 2010, 10:57

เมื่อวานนี้มีเวลาเข้าร้านหนังสือเห็นหนังสือที่อาจารย์ไพศาลแปล พิมพ์กับสำนักพิมพ์นานมี...สู่เส้นทางอัจฉริยะ(Count down) เคยเปิดผ่านๆหลายทีแล้วไม่ได้สนใจ เมื่อวานลองยืนอ่านหลายๆบทแบบเร็วๆ กลับรู้สึกว่าหนังสือเล่มนี้น่าอ่านและยังดูงงๆว่า ทำไมหนังสือน่าอ่านถึงถูกวางค้างเติ่งบนชั้นมาเป็นปี คงเป็นเพราะถ้าใครลองเปิดสุ่มแล้วเจอหน้าที่มีโจทย์โอลิมปิคแล้วคงปิดเลยเก็บวางคืนบนชั้นหนังสือ.สำหรับผู้เขียนSTEVE OLSON อ้างอิงเชื่อมโยงหลากหลายบทความทั้งงานทางคณิตศาสตร์,วิทยาศาสตร์ด้านสมองและการแก้ปัญหา แถมยังหยิบงานวิจัยเชิงจิตวิทยามายำรวมกันเขียนได้น่าอ่าน.

บางบทอ่านแล้วก็อึ่งเหมือนกัน อย่างเช่นตอนที่มีคนถามทิทู(Titu) (หลายคนในMCคงรู้จักดี ) ว่าถ้ามีเงินสักล้านเหรียญจะทำยังไงให้คนอเมริกันกลับมาสนใจคณิตศาสตร์ ทิทูตอบเลยว่า ทำยังไงให้เปลี่ยนจากเงินล้านเป็นพันล้านก่อนดีกว่าแล้วค่อยมาตอบ อาจารย์ทิทูเปรียบเทียบให้เห็นชัดเลยว่า ในโรมาเนียเวลาไปไหนมาไหน แม้แต่คนขับรถแท็กซี่ก็จะพูดว่า ผมรักวิชาคณิตศาสตร์ หรือบางคนก็บอกว่า ผมนี่แหละเก่งคณิตศาสตร์ และคนไหนที่เก่งคณิตศาสตร์ก็จะเป็นที่ชื่นชมกัน ต่างจากอเมริกาที่พูดกับใครก็มีแต่คนไม่ชอบคณิตศาสตร์ หรือ ผมน่ะเกลียดวิชาคณิตศาสตร์ วัฒนธรรมมันต่างกันและที่ยิ่งแย่คือ เมื่อกลับไปสำรวจครูสอนคณิตศาสตร์ตามโรงเรียนแทบตกใจ ครูส่วนใหญ่ไม่ชอบคณิตศาสตร์ เงินพันล้านที่ทิทูอยากได้คือเอามาพัฒนาครูสอนคณิตศาสตร์

และที่ทิทูเหน็บได้อย่างแสบทรวงคือ อาจารย์ทิทูเดินไปหยิบหนังสือแคลคูลัสเล่มหนึ่งจากชั้นหนังสือ หนังสือเล่มนี้หนาถึงพันกว่าหน้า ทิทูบอกว่าหนังสือแคลคูลัสหนาเป็นพันหน้า อัดแน่นด้วยแบบฝึกหัดอันน่าเบื่อซ้ำแล้วซ้ำอีก เทียบกับหนังสือที่ผมอ่านในประเทศผมเรื่องแคลคูลัสหนาเพียงสองร้อยหน้าแต่เนื้อหาอัดแน่น ความต่างกันคือคุณภาพหนังสือที่ต่างกัน และแน่นอน หนังสือเล่มหนานี้ราคาแปดสิบเก้าสิบเหรียญ แต่ที่ผมอ่านราคาไม่กี่เหรียญ.....เหน็บได้แสบสันต์จริงๆ

ยังมีอีกหลายบทที่น่าสนใจ....ผมอยากให้สมาชิกในนี้ที่ยังไม่เคยอ่านลองไปหาอ่านดู เผื่อในห้องสมุดโรงเรียนอาจมีแล้ว ได้มุมมองที่มากกว่าคณิตศาสตร์ครับ

T-kung · #2 15 กันยายน 2010, 20:09

น่าสนจังครับเจอที่ไหนราคาเท่าไหรหรอครับ หนังสือนานยังครับ

~ArT_Ty~ · #3 15 กันยายน 2010, 20:22

น่าจะนานแล้วครับ

ผมเห็นตั้งแต่ ม.1 แล้วครับ

อ่านแล้วสนุกดีครับ

กิตติ · #4 16 กันยายน 2010, 09:52

หนังสือเล่มนี้ตีพิมพ์เมื่อปี2548 ลองเข้าไปที่หน้าเวปไซด์ของสำนักพิมพ์นานมีดูครับ ลดจากหน้าปกตั้ง20%
สู่เส้นทางอัจฉริยะ : Count Down

กิตติ · #5 26 กันยายน 2010, 08:20

บทที่1...แรงบันดาลใจ

ผมอ่านเล่มนี้ยังไม่จบ อ่านไปจบบทแรก เพิ่งรู้ว่าประเทศอเมริกาได้เป็นจัดภาพจัดIMOครั้งแรกเมื่อปี2000 โดยกว่าจะได้จัดนั้นผ่านความลำบากมากมาย นักเรียนที่เป็นตัวแทนทั้งหกนั้น กว่าจะฝ่าด่านอรหันต์ก็คัดกรองกันหลายรอบตั้งแต่ AMC AIME USAMO โดยนักเรียนหกคนสุดท้ายนั้นหลังผ่านUSAMO จะมีการเลี้ยงต้อนรับที่ไวท์เฮาส์ด้วย ในห้องรับรองของกระทรวงวิทยาศาสตร์ ในความคิดผมช่างให้เกียรติและความสำคัญกับนักเรียนตัวแทนหกคนนี้มาก ไม่รู้ว่าบ้านเรามีแบบนี้บ้างไหม ในบทแรกไม่ได้มีแต่เรื่องของการสอบ มีการพูดถึงโครงการติดตามนักเรียนที่มีความสามารถพิเศษทางคณิตศาสตร์ เริ่มจากการย้อนไปดูว่ากลุ่มนักเรียนที่ทำคะแนนSATได้ดีมีอนาคตเป็นยังไง นักเรียนที่ผ่านจนไปถึงรอบลึกๆของการคัดตัวแทนโตแล้วไปเป็นอะไร ข้อมูลที่น่าสนใจคือ นักเรียนที่เป็นกลุ่มตัวแทนนั้น 1ใน4เรียนจบปริญญาเอก ในขณะที่ตัวเลขของคนจบปริญญาเอกในกลุ่มชาวบ้านทั่วไปมีเพียง 1% โครงการนี้นำไปสู่การพัฒนาวิธีการคัดกรองและบ่มเพาะเด็กเก่งคณิตศาสตร์ และยังหยอดท้ายด้วยกรณีของเมลานี วู๊ด นักเรียนตัวแทนหญิงคนเดียวที่ทำคะแนนUSAMOได้สูงสุด รู้สึกว่าจะเต็มทุกข้อ ผู้เขียนอ้างงานวิจัยที่พยายามจะหาคำตอบว่า ทำไมเด็กเก่งคณิตศาสตร์ถึงส่วนใหญ่เป็นเด็กผู้ชาย อ้างมาเยอะตั้งแต่เรื่องของสังคมวัฒนธรรม ที่โดยทั่วไปเราปลูกฝังให้เด็กผู้ชายต้องต่อสู้ดิ้นรน ในขณะที่เด็กผู้หญิงเรียนรู้ที่ต้องประนีประนอมในยามที่เผชิญกับปัญหา หรือแม้แต่ในยามที่ผิดหวังสอบตก เด็กผู้ชายจะไม่ยอมแพ้และพยายามใหม่ ในขณะที่เด็กผู้หญิงจะรู้สึกเฉยๆและมักจบลงด้วยว่า พอแล้ว ยังไม่มีคำตอบสำหรับเรื่องนี้ อ่านแล้วก็สนุกดี เป็นการไล่เรียงปัญหาและหาคำอธิบายอย่างเป็นขั้นตอน เดี๋ยวอ่านจบบทอื่นๆแล้วจะมาเล่าให้ฟัง

banker · #6 26 กันยายน 2010, 09:32

ซื้ิอมานานแล้ว แต่ยังไม่ถึงคิวอ่าน(แบบจริงๆจังๆ)

Switchgear · #7 27 กันยายน 2010, 07:10

ผมเคยซื้ออ่านตั้งแต่เพิ่งวางขาย อ่านไป 2-3 รอบ และเอาไปเล่าให้คนอื่นฟังด้วย
แต่คงใจดีให้ลูกศิษย์คนไหนซักคนไปอ่าน ตอนนี้ก็เลยไม่มีอยู่กับตัวเองอีกแล้ว
ตั้งใจอยู่เหมือนกันว่า หากเจอที่ไหนอีก ก็จะซื้อเก็บไปอ่านเล่นอีก

ขอบคุณ 'คุณกิตติ' มากครับ ที่ช่วยแนะนำเว็บให้!

กิตติ · #8 27 กันยายน 2010, 16:27

บทที่2....ทิศทาง

เนื้อหาในบทที่สองนี่จะเน้นไปถึงการเรียนการสอนคณิตของอเมริกาในยุคปี1970 ตอนนั้นมีคนเอาวีดีโอไปถ่ายเก็บในห้องเรียนคณิตของโรงเรียนระดับมัธยมทั่วประเทศ แล้วนำวีดีโอไปให้ศาสตราจารย์วิเคราะห์สิ่งที่เกิดขึ้น กว่า81โรงเรียนที่ไปนั้นมีบรรยากาศการเรียนการสอนเหมือนกันเป๊ะ ทั้งๆที่แต่ละรัฐให้อิสระในการเรียนการสอน คือครูสอนเนื้อหาหลัก เอาโจทย์กับแบบฝึกหัดซ้ำๆให้เด็กทำ ต่างจากการเรียนคณิตในประเทศญี่ปุ่นที่ครูจะเอาโจทย์มาท้าทายเด็กให้ลองคิด แม้สิ่งที่พบคือเด็กอเมริกานั้นขาดจินตนาการในแก้โจทย์ปัญหา เพราะมัวแต่เรียนโจทย์พื้นฐานและเอาแต่ฝึกทักษะพื้นฐานให้ชำนาญ สมาคมครูคณิตของอเมริกาในยุคนั้นก็ยังไม่ได้ขยับตัวเท่าไหร่

พอล เซอิตส์ ผู้เขียนหนังสือ"The Art and Craft of Problem Solving"ซึ่งเป็นสมาชิกในทีมโอลิมปิกคณิตศาสตร์ทีมแรกในประวัติศาสตร์ของอเมริกาที่เข้าร่วมIMOครั้งแรก หลังจบมหาวิทยาลัยแล้วผันตัวเองไปเป็นครูสอนคณิตในโรงเรียนมัธยมเอกชน ได้พูดถึงการลองเอาปัญหาท้าทายไปสอนเด็ก เขาพบว่าแม้เด็กที่ไม่มีพรสวรรค์ทางคณิตศาสตร์เองก็ยังหันมาสนใจชั่วโมงเรียนคณิตศาสตร์เพิ่มขึ้นด้วยวิธีการดังกล่าว เช่นเดียวกับเด็กที่มีพรสวรรค์ทางคณิตศาสตร์ หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ เขาถามเด็กๆว่าถ้าต้องการชั่งน้ำหนักยีราฟตัวหนึ่ง แต่เครื่องชั่งน้ำหนักชั่งได้มากที่สุดแค่100 กก.จะทำยังไง ในกลุ่มเด็กที่กวนๆไม่มีแววเด่นคณิตศาสตร์กลับตอบด้วยความกวนๆว่า ก็ให้ตัดยีราฟเป็นส่วนๆแล้วชั่งทีละส่วน ในขณะที่เด็กอีกกลุ่มที่ใครๆก็บอกว่ามีแววทางคณิตศาสตร์กลับนั่งหน้าดำคร่ำเครียดคิดหาทางชั่งให้ได้ตามวิธีปกติ เซอิตส์สรุปว่าที่เรายังขาดนั้นคือการแก้ปัญหาแบบสร้างสรรค์ เราจะทำยังไงให้เด็กคิดแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ ....ความเห็นของตัวผมเอง ก็เห็นด้วยว่า ครูผู้สอนจะนำพาเด็กให้เรียนรู้ทักษะพื้นฐานและการประยุกต์การแก้ปัญหาได้ยังไง

อาจารย์ทิทูก็ได้กล่าวถึงความแตกต่างของวัฒนธรรมในโรมาเนียกับอเมริกาว่า วัฒนธรรมของโรมาเนียนั้นยกย่องคนที่เก่งคณิตศาสตร์ และไม่ว่าจะเดินไปไหนในโรมาเนีย เมื่อพูดถึงคณิตศาสตร์ก็จะมีแต่คนบอกว่าตัวเองนั้นชอบคณิตศาสตร์ หรือ ตัวเองนั้นเก่งคณิตศาตร์ ต่างจากในอเมริกาที่เมื่อพูดถึงคณิตศาสตร์ ใครๆก็เมินหน้าหนี หรือรู้สึกไม่ดีกับวิชาคณิตศาสตร์ แถมที่ยังดูตลกคือ ครูสอนคณิตศาสตร์เองส่วนใหญ่กลับไม่ชอบคณิตศาสตร์ มีคนถามอาจารย์ทิทูแย่ๆเล่นๆว่าถ้ามีเงินสักล้านเหรียญให้เอาไปปรับเปลี่ยนเรื่องนี้จะเอาไปใช้อะไรบ้าง อาจารย์ทิทูตอบว่าถ้าเปลี่ยนเป็นเงินสักพันล้านเหรียญได้ก่อนแล้วจะพูดให้ฟัง สิ่งที่ต้องทำคือการรื้อระบบการเรียนการสอน ,การเพิ่มเงินเดือนของครูสอนคณิตศาสตร์และการอบรมให้ครูสอนคณิตศาสตร์มีความรักในวิชาคณิตศาสตร์. อาจารย์ทิทูเดินไปที่ชั้นวางหนังสือ แล้วหยิบหนังสือแคลคูลัสหนาหนึ่งพันสามร้อยกว่าหน้าพร้อมกับบอกว่า นี่คือสิ่งที่ทำลายล้างวิชาคณิตศาสตร์ ....

ผมเขียนแย่ให้อ่านเล่นๆครับ ในบทนี้มีโจทย์น่าสนใจว่า วงกลมหนึ่งวงตัดกับรูปสามเหลี่ยมได้กี่จุด.....เล่าแหย่เหย้ายวนให้หามาอ่านกัน ผมจะเล่าให้ฟังตอนที่ผมอ่านจบแต่ละบทแล้วกันครับ

kongp · #9 22 มีนาคม 2012, 14:02

คณิตศาสตร์อยู่ในสายวิทยาศาสตร์ ดังนั้น เวลาเจออะไรแปลกๆ ที่ไม่สามารถเข้าใจได้ในเวลากระชั้นชิด ก็อย่าท้อถอย กัดฟันสู้ แต่ก็ควรหลีกก่อนชีวิตพังทลาย อย่างน้อยก็ทำหน้าที่ของตัวเองในศึกษา ตลอดจนการเลี้ยงชีพ วิชาคณิตศาสตร์นี้มีที่แตกต่างตามท้องถิ่นฐาน แต่ที่นับกันว่าเยอะ มียุโรป กับ อเมริกา อาจจะเพราะกำแพงภาษา วัฒนธรรม อาชีพ ทางเอเชียเลยไม่ค่อยนิยมเรียนคณิตศาสตร์กัน ยกเว้นประเทศที่พัฒนาแล้ว ซึ่งยกมีการยกฐานเงินเดือนอาจารย์คณิตศาสตร์สูงขึ้นหน่อย คิดว่าครับ

ผู้รู้คณิตศาสตร์จริงในไทยมีแต่จำนวนน้อยกว่าทวีปอื่นๆ จึงไม่สามารถแสดงบทบาทสู่สังคมได้ ฝรั่งก็ว่าให้เราคิดเองต่อ ...

polsk133 · #10 22 มีนาคม 2012, 21:58

เล่มนี้เคยอ่านเมื่อปีที่แล้ว ก็ถูกใจดีนะครับ เป็นแนวที่ผมชอบพอดี

DevilMath · #11 28 มีนาคม 2012, 20:12

เล่มนี้ซื้อมาอ่านนานเเล้วสนุกมาก ได้ไปขอลายเซน อาจารย์ไพศาล คนที่เเปล หนังสือเล่มนี้มาเเล้ว อาจารย์ท่านเก่งมากกก

nuiiz · #12 12 เมษายน 2012, 11:03

น่าอ่านมากค่ะ ไว้ลองหามาอ่านบ้างงง ^^

หัวข้อคล้ายคลึงกัน
หัวข้อ	ผู้ตั้งหัวข้อ	ห้อง	คำตอบ	ข้อความล่าสุด
สู่เส้นทางอัจฉริยะ(Count down)อ่านต่อ...	Aรักการเรียนครับป๋ม	ปัญหาคณิตศาสตร์ทั่วไป	1	21 พฤษภาคม 2007 20:17