กรุณาอ่านทุกคนครับ

mathcenter · #1 21 ตุลาคม 2001, 14:34

จากการเฝ้าติดตามพฤติกรรมการใช้กระดานข่าว(webboard) ของเรา เป็นเวลา 1 ปีกว่า นั้น เราพบว่าพฤติกรรมการใช้กระดานข่าว ของผู้ใช้ส่วนใหญ่นั้น เป็นไปในแนวทางที่เรามิได้คาดหวังอย่างที่ควรจะเป็น

ลองนั่งสำรวจพฤติกรรมของทุกท่านดูว่า เป็นไปในแนวทางใดกัน แนวทางหนึ่งที่เราคาดหวังว่าควรจะเป็นนั้นมีดังต่อไปนี้

1. ผู้ที่ตั้งคำถามนั้น ในกรณีที่ต้องการทราบคำตอบอย่างแท้จริง ควรจะที่จะมีการได้ลองทำปัญหานั้น ๆ มาก่อน อาจะเป็นทำนองว่า ได้ลองทำดูแล้วแต่ไม่มั่นใจว่าจะถูกต้องหรือไม่ จึงมาลองฟังความคิดเห็นของคนอื่น ๆ โดยควรที่จะบอกว่า ผมได้ลองทำมาแล้วพบว่า ได้คำตอบอย่างนี้ ๆ (บอกด้วยว่าได้เท่าไร) หรือ ทำโดยวิธีอย่างนี้ ๆ

อย่างน้อยถ้าทำยังไม่ได้คำตอบ ก็ควรที่จะได้ลองทำมาดูแล้ว แต่ติดขัด ณ ขั้นตอนใด แล้วจึงมาถาม ว่าผมทำอย่างนี้ แล้วมันติดตรงนี้ แล้วผมควรจะทำอย่างไงต่อไปดี หรือ ด้วยวิธีใดดีมิใช่ว่า จู่ ๆ ก็มาตั้งคำถาม ยาวเหยียด 1, 2, 3, ... โดยมิได้แสดงตรงไหนเลยว่า คุณได้ลองทำมาดูบ้างแล้วกระดานข่าวของเรา จุดประสงค์ มีไว้เพื่อส่งเสริม การพัฒนาในหลาย ๆ ด้าน ซึ่งจะอธิบายให้ฟังต่อไป

2. แวะมาดูคำถามที่ตัวเองตั้งไว้ด้วย และ เมื่อมีตอบปัญหานั้นบ้างแล้วควรที่จะแสดงพฤติกรรม ว่ามีการรับรู้วิธีการแก้ปัญหานั้น ๆ แล้ว ว่าท่านเข้าใจหรือยัง หรือยังไม่เข้าใจตรงไหน

ถ้าเข้าใจแล้ว แต่ไม่มีการแสดงพฤติกรรมตรงไหนว่ามีการรับรู้ และเข้าใจ ชื่อของท่านเอง ก็อาจจะเป็น Black list สำหรับ ผู้ที่ตอบกระทู้นั้น ๆ ได้ หมายความว่าในครั้งต่อ ๆ ไป คำถามที่ท่านถามนั้น ก็จะได้รับการเพิกเฉย จากสมาชิกท่านอื่น ๆ ได้ เพราะว่าสิ่งที่เขาเคยตอบไปนั้น ไม่มีการรับรู้ตรงไหนเลย ว่าท่านเข้าใจแล้ว รู้เรื่องแล้ว คนตอบก็อาจจะคิดได้ว่า แล้วจะตอบไปทำไมกัน ไม่เห็นจะมีประโยชน์ตรงไหนเลย

ในกรณีที่ มีผู้ตอบและผู้ตอบมิได้แสดงวิธีการคิดทั้งหมด (นั่นเพราะส่วนหนึ่ง ท่านไม่ยอมบอกเลยว่า ท่านติดปัญหาตรงไหนไม่รู้เรื่องตรงไหน อยู่ ๆ ก็ยกปัญหามาแล้วก็ ถาม ๆ ๆ เลย ด้วย) อาจจะเป็นเพียงแนวคิด หรือ ยกตัวอย่างบางอย่างให้ดู จุดประสงค์ของ ผู้ตอบปัญหาในกรณีนั้น ๆ ก็เพื่อให้ผู้ตั้งปัญหานั้นได้มีการคิดและลองทำดู ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อเป็นประโยชน์ ต่อตัวท่านเอง แต่ผู้ถามส่วนใหญ่มักจะเพิกเฉยและมองข้าม คือท่านก็ไม่ยอมลองทำดูหรือคิดตามเลย ไม่มีการแสดงการรับรู้ว่าได้อ่านแนวคิดหรือเข้าใจ ตัวอย่างที่คนตอบยกมาบ้างก็ไม่รู้

แค่นั้นไม่พอถ้าท่านไม่ยอมคิด และ ยังมาถามต่อว่าแล้วข้อนี้ ข้อนั้นล่ะผมจะทำยังไง ในเมื่อท่านไม่ยอมแสดงอาการใด ๆ ว่าที่เขาตอบท่านในข้ออื่น ๆ นั้นท่านเข้าใจหรือไม่ เพราะว่าสิ่งที่ผู้ตอบชี้แนะนั้นอาจจะสามารถ นำไปใช้ตอบในข้อที่เหลือทั้งหมดได้ แต่ถ้าท่านคนถามไม่ยอมลงมือทำ หรือคิดเองดู คงไม่มีใครที่ไหนที่จะมาตอบคำถามของท่าน ได้ตลอดหรอกครับ ถ้าท่านยังแสดงอาการ เสมอเหมือนกับว่า เป็นคนพิการทางสมอง

3. จงคิดทำตัวเป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับ ในกรณีที่สมาชิกหรือท่านใด ๆ ก็ตามที ที่มีความรู้ ความสามารถที่จะตอบปัญหา ในระดับที่ตัวเอง เรียนอยู่หรือต่ำกว่าได้ ควรที่จะร่วมกันตอบปัญหานั้น ๆ ด้วย อย่าทำเป็นเพิกเฉย มองข้ามไป หรือ สนใจตอบเฉพาะ ในเรื่องที่ตัวเอง กำลังสนใจอยู่หรือเรียนอยู่เท่านั้น

ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพราะว่า ถ้าท่านทำตัวอย่างนั้นแล้ว สังคมทางความคิดแห่งนี้ก็จะ มิได้มีการส่งเสริมสติปัญญาได้เลย ถ้าท่านคิดแต่ จะเป็นผู้ถาม คือ สนใจแต่ปัญหาตัวเอง ทำตัวเป็นแต่ผู้เดือดร้อน ไม่ทำตัวเป็น นายแพทย์เสียบ้างยามที่ท่านแก้ปัญหาใด ๆ ไม่ตก ก็มาถาม แต่ยามที่ท่านปกติท่านก็ไม่สนใจ ความเดือดร้อนของคนอื่น ๆ อย่างนี้อย่างนั้นแล้วใครล่ะที่จะมาช่วยท่านตอบปัญหานั้น ๆ ได้ ในเมื่อต่างคนก็มองเห็น เฉพาะปัญหาของตนเองเป็นเรื่องสำคัญ กว่าปัญหาของคนอื่น

แต่ถ้ายามปกติ ท่านแสดงตัวเป็นที่เอื้อเฟื้อ แบ่งปันความรู้ ช่วยแก้ปัญหาคนอื่น ๆเป็นประจำ ในยามที่ท่านมีปัญหาก็ย่อมแน่นอนว่า จะมีผู้พยายามตอบหรือถ้าตอบไม่ได้เต็มที่ 100% ก็อาจจะพยายามไปค้นคว้าหาความรู้ จากเว็บอื่น ๆ หรือ ที่อื่น ๆ มาตอบท่านได้

4. สังคมทางความคิดแห่งนี้ ก็เปรียบเสมือนเป็นนครที่เริ่มก่อร่างสร้างตัวขึ้นมา โดยมิมีเจ้าผู้ครองนครมีแต่ประชากรถาวร ซึ่งก็เปรียบเหมือน สมาชิกทุก ๆ ท่าน และ ผู้สัญจรไปมา(ผู้มิเป็นสมาชิก) นครแห่งนี้นั้น เพิ่งจะเริ่มสร้าง ไม่มีกฎหมาย แต่ มีข้อควรปฎิบัติที่ประชากรทุกคนควรที่จะร่วมสร้าง ค่านิยมที่ดีขึ้นมาเพื่อเป็นแนวทางให้แก่ประชากรอื่น ๆ ที่มาทีหลังได้ปฎิบัติตาม

ถ้าเมืองแห่งนี้นั้นมิได้เจริญไปในแนวทางที่ควรจะเป็น เมื่อมันโตขึ้น ก็ย่อมที่มีแต่ปัญหาที่นับวันจะแก้ไม่ได้เพราะประชากรชุดแรก ๆ ไม่ได้มีการวางแผนหรือการกระทำใด ๆในทางที่จะป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้นมา จงเป็นประชากรที่เปี่ยมด้วยคุณภาพ ทางความคิด สติปัญญา และ ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เถอะครับ

จงเป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับ จงอย่ามองข้ามปัญหาของคนอื่น ๆ จงช่วยผู้อื่นเสมอ เพราะผู้อื่นก็จะช่วยท่านเช่นกัน เปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ที่ไม่ควรจะทำทิ้งไปซะ แล้วเริ่มใหม่ ณ แต่ วินาทีนี้ ขอบคุณที่อ่านมาจนจบครับ.