ปัญาครอบครัวช่วยด่วนครับ ซีเรียสมาก

[batsu]

คือตอนปีนี้ผมจะต้องสอบเข้า ม.4 เเล้วเกิดปัญหาคือ พ่อ-เเม่ไม่เข้าใจผมบ้างเลย คิดเเต่ว่าต้องเข้าเเต่เตรียมๆๆๆๆๆวันละหลายพันครั้งจนผมทนไม่ไหวเเล้วนะครับ ตั้งเเต่ ป.6เเล้วก็คิดเเต่ให้ผมเข้าตามที่สั่ง ผมเองไม่ใช่คอมพิวเตอร์ที่ต้องทำตลอด24ชั่วโมงรับคำสั่งตลอดเวลานะครับ ผมอยากสอบเข้า Gifted ของโรงเรียนที่รองลงมา ตอนนี้ก็ไม่ยอมบังคับผมตลอดพอผมบอกจะเข้าโรงเรียนอื่นก็หาเรื่องทะเลาะกับผมตลอดเวลาเลย ป.6ก็เหมือนกันบอกผมว่าถ้าผมสอบติดGifted(โรงเรียนในเขตพื้นที่)ติดจะให้ไปสอบตามที่ต้องการเเล้วค่อยเลือก สุดท้ายก็ลงเอยที่สั่ง ห้ามเด็ดขาดไม่ให้ผมไปสอบที่นั่น ผมไม่มีความสุขกับการเรียนเลยผมพยายามอธิบายก็ไม่ยอมฟังคิดเเต่ตัวเอง เพ้อ อิมเมจิ้นกันเองว่าผมต้องไปเป็นหมอนะรักษาคนในครอบครัว บลา~~บ้าๆบอๆอยู่มันไม่ใช่สิ่งที่ผมคิดเลยผมเกรดวิทยาศาสตร์ 2.5-3เเค่นี้ พอเกรดออกก็ดุด่าเเบบรุนเเรง อารมณ์เสียก็ลงที่ผมตลอดบอกว่า "ส่งเรียนมามากเเค่นี้ทำไม่ได้เหรอไง" ทุกคนคิดว่าผมควรเปิดฉากอาละวาดในบ้านได้รึยังครับ
"ความกดมีมากเท่าไร ความดันก็มีมากเท่านั้นนะครับ"

[Aquila]

ผมเริ่มสงสัยแล้วว่า พ่อแม่คุณเขาทำงานอะไร และ เรียนจบอะไรมา ?

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณตั้งกระทู้ลักษณะนี้ ผมอยากจจะบอกว่า

ถ้าเขาจบหมอจุฬามา ทำงานเป็นแพทย์อยู่ ผมไม่แปลกใจนะที่คุณจะรู้สึกแบบนี้

ถ้าเขาจบป.4 มาแล้วเป็นชาวนา เขาก็มีสิทธิ์ที่จะคาดหวังกับลูกชายของเขาแบบนี้เหมือนกัน

นั้นเป็นปัญหาของพ่อแม่คุณ ไม่ใช่ปัญหาของคุณ จริงไหมครับ

ลองทำความเข้าใจก่อนว่า ธรรมชาติของสังคมไทย วัฒนธรรมที่นี้ เน้นการเรียนเป็นหลัก

การแข่งขันก็สูงตาม คณะอย่างแพทย์ที่ทั้งเงินมากและเข้ายากก็ยิ่งเป็นที่ต้องการ

นึกดูว่าตั้งแต่ที่เกิดมา สังคมที่นี้สอนเรื่องการเรียนมายังไง เขาฝังแนวคิดพวกนี้ไว้ในหัวของคุณ

เรียนให้สูงๆ เงินมาก่อน ยกย่องคนที่คิดเก่ง คนที่ใช้สมองเก่ง แต่ไม่เหลียวแลคนที่ใช้ "ใจ" เก่ง

ลองใช้ ใจ ของคุณคุยกับพ่อแม่อีกสักครั้งดีกว่าไหมครับ รับรู้ถึงความต้องการของเขาด้วยหัวใจของคุณ

ถามเขาว่า ทำไมต้องเตียมอุดมเท่านั้นและหมอเท่านั้น เพราะอะไร

[batsu]

ผมถามดูเเล้วครับ พ่อเเม่ผมตอบ คำถามว่าทำไมต้องเตรียมอุดม เขาตอบว่าอันดับที่ดีกว่าที่อื่น ติดหมอมาก คำถาม 2ทำไมต้องหมอเขาบอกว่า ไม่ตกงานเงินมาก

[gon]

มีความอุตสาหะมานะ ทุกอาชีพมีงาน มีเงินไม่อดตายทั้งนั้นครับ.

เตรียมอุดม แพทย์ เป็นโรงเรียนและอาชีพที่ผมไม่เคยคิดที่จะต่อหรือเรียนเลย

อาชีพแพทย์ต้องแบกรับความทุกข์ของชาวโลกทั้งมวล คนมีความสุข คนดีใจ หัวเราะ เขาจะมาหาคุณหมอไหม

คนที่มาหาหมอส่วนมากคือเจ็บปวด ทุกข์ ทรมาน ใกล้ตาย ถูกต้องไหมครับ.

ตามความคิดผม หลักสำคัญของการเป็นมนุษย์อยู่ที่ดูแลตัวเองให้รอดในสังคมได้ ไม่ก่อความเดือดร้อนวุ่นวายต่อสังคม เรื่องอื่นเป็นประเด็นรองหมด

คนเราเกิดมาไม่กี่วันก็ตายแล้ว อนาคต อาชีพของเรา ทางเดินของเรา เราควรจะเลือกเอง

ลองพยายามคุยกับคุณพ่อแม่คุณบ่อย ๆ ครับ

พยายามให้เขาเห็นว่า ผมโตแล้ว ผมมีความคิดเป็นของตัวเอง ผมสามารถที่จะรับผิดชอบตัวเองได้

และผมพร้อมที่จะยอมรับทุกอย่างที่ผมจะเลือกเดินไปเอง

น้ำหยดวันละนิด ก็เต็มอ่างได้ คุยบ่อย ๆ ใจเย็น ๆ ครับ.

เรื่องเงินสำคัญก็จริง แต่เงินหาไม่ยากหรอก ถ้าคนเราจริงจังในการงานอาชีพ ใฝ่ความรู้พัฒนาตัวเองตลอด

เรื่องนี้ผมกล้ารับประกัน เพราะว่าปีที่ 20 แล้วที่ผมเข้ามาอยู่ในกรุงเทพ เคยเหลือเงินติดตัว 20 บาท ปัจจุบันเงินไม่ใช่ปัญหา

ที่เป็นปัญหาก็คือ กลัวจะมีเวลาไม่พอทำตามความฝันวัยเด็กที่อยากทำหลายอย่าง เช่น เขียนหนังสือเลขอย่างน้อย 10 เล่ม อ่านการ์ตูน 1 หมื่นเล่ม ฯลฯ

[batsu]

ขอบคุณมากครับ สำหรับคำเเนะนำผมจะลองดูถ้าไม่สำเร็จจริงๆต้องใช้วิธีอดข้าวประท้วงเเล้ว 555

[Form]

ข้อความเดิมเขียนโดยคุณ gon

มีความอุตสาหะมานะ ทุกอาชีพมีงาน มีเงินไม่อดตายทั้งนั้นครับ.

ตามนี้เลยครับ
ค่อยๆลองคุยดูครับ อนาคตของเราเอง

[meepanda]

ทำตามใจ(ในความหมายที่ตัวเองมีความชอบ มีความฝัน มีความหวัง) เลยครับ ตอนนี้พี่ก็เพิ่งค้นพบตัวเองเหมือนกัน อายุก็จะ 27 แล้ว ค้นพบว่าอยากเป็นครูสอนคณิตศาสตร์ อยากอธิบายคำถามต่างๆ(ที่ตัวเองเคยตั้งคำถามกับคณิตศาสตร์ เพราะตอนนั้นยังไม่เข้าใจ และตอนนี้ก็ยังมีอีกหลายอย่างที่ไม่เข้าใจ ^^) เพราะว่าการเป็นครูน่าจะมีเวลาว่าง ในการทำตามใจตัวเอง และทำงานกี่ยวกับสิ่งที่ชอบก็น่าจะมีความสุขด้วย 55+
แต่ตอนนี้ยังต้องวนเวียนอยู่ในโรงงานรถยนต์ เพราะว่าตอนจะเข้ามหาลัยดันไข้วเขวจากคำแนะนำต่างๆ บางก็ว่าถ้าอยากเรียนคณิตศาสตร์ก็ไปเรียนวิศวะซะ(ก็เลยเลือกวิศวะ เป็นเด็กไม่ศึกษาข้อมูลอะไร Y_Y) จบออกมาได้เงินเยอะกว่าเรียนคณิตศาสตร์ อะไรประมาณนั้น แต่บอกตรงๆ ตอนนี้ทำงานรู้สึกเสียเวลาครับ สู้เอาเวลาที่มีน้อยๆของเราไปทำตามความฝันดีกว่า(ผมก็อยากมีหนังสือคณิตศาสตร์เป็นของตัวเองเหมือนกันครับ ^___^) อยากสอนเด็กให้มีแนวคิดดีๆ มีคุณธรรม โตไปไม่โกง55+ อยากเป็นครูสอนอยู่ใกล้ๆบ้านดูแลพ่อแม่ได้ อยากเขียนเว็บ ฯลฯ

ป.ล." ถ้าเราไม่ทำตามความฝันของเรา เราก็ต้องทำตามฝันของคนอื่นครับ(ลอกเค้ามาอีกที)" แต่ถ้าน้องเลือกทำตามความฝันของพ่อแม่น้อง ก็ดีเหมือนกันครับถือว่าตอบแทนบุญคุณท่านแล้วกัน ทำให้ท่านสมหวัง แต่พี่โชคดีที่พ่อแม่พี่ไม่เคยสนใจ(เอ๊ยบังคับ) เรื่องเรียนเลยครับ ขอให้เป็นคนดีอย่างเดียวพอ^___^

[กิตติ]

คุณmeepandaนี่ดีกว่าผมนะ รู้ตัวตอนอายุ27 ผมเพิ่งมารู้ตัวไม่กี่ปีนี้เองว่า ถ้าไม่ทำอาชีพหมอ ผมอยากเป็นครูมากที่สุด โดยเฉพาะครูสอนคณิตศาสตร์ ตอบสนองความต้องการด้านนี้ได้เพียงนั่งสอนคณิตม.ปลายให้ลูกเอง
สำหรับเจ้าของกระทู้ ผมรับรู้ถึงแรงกดดันที่พ่อแม่เทโถมทับมาให้น้อง เป็นความหวังดีล้วนๆครับ อย่ามองในเชิงลบ เพราะไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่รักลูก ไม่อยากให้ลูกได้ดี พ่อแม่อยากให้ลูกได้ดีทั้งนั้น แต่มันต้องเป็นไปตามธรรมชาติของตัวเด็กเอง พ่อแม่ส่วนมากไม่มองลูกตามความเป็นจริง ไม่ยอมรับลูกตามความเป็นจริง เหนื่อยครับ จริงๆตัวอย่างของนักเรียนแพทย์ที่ฆ่าตัวตายเพราะเรียนหนักแล้วเครียดมีให้เห็นทุกปี ที่ฆ่าตัวตายเพราะอยากหนีจากสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบทั้งที่มีปัญญาเรียนก็มีให้เห็น ผมไม่รู้ว่าจะแนะนำอะไรน้อง เพราะปัญหาไม่ได้อยู่ที่น้อง ปัญหาอยู่ที่พ่อแม่ ให้ผมคุยกับพ่อแม่น้องน่าจะดีกว่า ผมบอกได้อย่างเดียว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อย่าได้โกรธหรือเกลียดพ่อแม่ในสิ่งที่พ่อแม่ทำครับ ขอให้มองให้เห็นความปรารถนาดีความเป็นห่วงเป็นใยที่อยู่เบื่องหลังสิ่งต่างๆที่น้องเล่า ถอยออกมามองอีกก้าวหนึ่งแล้วน้องจะดีใจว่ายังมีคนเป็นห่วงและหวังดีครับ แม้คำพูดและการกระทำจะเป็นอย่างที่น้องเล่า

ดูคลิปอาจารย์เฉลิมชัยแล้วจะเข้าใจชีวิตมากขึ้น
ไม่มีอาชีพที่ไส้แห้ง

[PoomVios45]

เป็นกำลังใจให้นะครับ ..

[batsu]

ขอบคุณมากครับ

[Puriwatt]

โรงเรียนมัธยมหอวัง(เตรียมอุดมศึกษา)เป็นโรงเรียนที่ดีโรงเรียนหนึ่งครับ(บรรยากาศดีมากๆ)
และค่าใช้จ่ายโดยรวมก็ถูกกว่าโรงเรียนเอกชนทั้งปวง
อาชีพหมอ-เป็นอาชีพที่ผมหนีจนสำเร็จด้วยกุศโลบายแบบบัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่น
วิธีของผมคือ สอบเข้าเรียนในโรงเรียนที่พ่อแม่ชอบใจ แต่ในสาขาที่เราเลือก(ไม่มีชีวะ อิอิ)
ตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัยก็บอกพ่อแม่ไปว่า ไม่ได้เรียนชีวะ เลยเลือกหมอไม่ได้ พ่อแม่รับทราบแบบงงๆ
เอาสมุดพกให้ท่านดูเลยว่า เราไม่ได้เรียนเลยจริงๆนะ เราเลือกเป้าหมายชีวิตได้เอง
ต้องวางแผนชีวิตให้ดี ว่าจะเรียนที่ไหน สาขาอะไร (รับฟังผู้ใหญ่ เป็นข้อเสนอแนะ)
-อยากสอบได้ที่ไหน ก็ตั้งใจสุดๆ ไม่อยากได้ ที่ไหน ก็กาหลบข้อถูกซะ
-ความโกรธ เกลียด รำคาญใจ จะทำให้ชีวิตหมดสุข จงสู้อย่างร่าเริงครับ