#1
|
||||
|
||||
ความคิดแรก ...
อ้างอิง:
credit : dek-d.com
__________________
เวลาที่เหลืออยู่มีวิธีการใช้สองแบบ คือ ทางที่เรียบง่ายไม่มีอะไร กับอีกทาง ที่ทุกอย่างล้วนมหัศจรรย์ 24 ตุลาคม 2010 17:16 : ข้อความนี้ถูกแก้ไขแล้ว 1 ครั้ง, ครั้งล่าสุดโดยคุณ -SIL- |
#2
|
|||
|
|||
ตกใจกับ "เพื่อนก็บอกว่า ทำถูกแล้ว เพราะของเค้าดีจิง ๆ เราใช้ก็ไม่แปลก " อันนี้ครับ
|
#3
|
||||
|
||||
ความคิดแรกคือ ทำไมมันยาวจังฟระ
ความคิดต่อมาคือ นี้คือเรื่องจริงรึเนี่ย!!
__________________
You only live once, but if you work it right, once is enough |
#4
|
||||
|
||||
ผมมาติดตามอ่านด้วยคนครับ
ความคิดแรก ยาวเหมือนกันนะ ความคิดต่อมา "ผมเองก็เป็นพ่อคนแล้ว เราต้องอบรมลูกให้ดี " ไม่อยากให้เยาวชนสมัยนี้เป็นโรคคลั่งวัตถุนิยมเลยครับ
__________________
ทั่วปฐพีมีความรู้ รอผู้แสวงหามาค้นพบ |
#5
|
|||
|
|||
สงสารอนาคตชาติ
__________________
จะพยายามไปให้ไกลที่สุด |
#6
|
||||
|
||||
ความคิดแรก คิดว่าคุณ -SIL- คงคิดว่าคนอื่นอ่านแล้วจะมีความคิดเห็นอย่างไร เหมือนหรือต่างกับตน
เมื่ออ่านจบ คิดว่า ถ้าเมื่อยืนอยู่คนละเหตุผลและไม่พยายามที่จะเข้าใจกัน ก็เหนื่อยเปล่าที่จะแสดงความเห็น หลายครอบครัวมักจะประสบกับปัญหาด้วยสาเหตุที่ว่า เหตุผลของเด็กไม่ใช่เหตุผลของผู้ใหญ่และเหตุผลของผู้ใหญ่ก็ไม่ใช่เหตุผลของเด็ก หลายครอบครัวมักจะประสบกับปัญหา ก็เพราะว่าสิ่งที่พ่อห้ามหรือไม่ให้ก็ด้วยคิดที่จะสอนลูกและบอกลูกว่ายังไม่ถึงเวลา แต่ลูกกลับมองว่าสิ่งที่พ่อทำ ไม่เข้าใจลูกและเผด็จการ ปล.ถูกใจหรือตรงใจมั้ยครับ -SIL- |
#7
|
||||
|
||||
เจอแบบนี้เข้าไป เริ่มรู้สึกไม่อยากมีลูกแล้วล่ะครับ
แต่ถ้าถามความคิดแรกที่อ่านจบก็คือ แวบแรก "เรื่องจริงป่าวหว่า?" แวบที่ 2 นึกสงสารคุณพ่อของน้องคนนี้ครับ และแวบสุดท้ายผมก็นึกภาพของน้องคนนี้ในอนาคตอยู่ 2 ทางครับ 1) คิดได้เมื่อยังไม่สายเกินไป 2) รู้ตัวอีกทีก็สายเสียแล้ว ซึ่งทุกท่านที่อ่านน่าจะมองเห็นภาพเดียวกันกับผมนะครับ (สมัยนี้ไม่มีให้อ่านหนังสือนอกเวลา เรื่อง "พ่อแม่รังแกฉันแล้วหรือครับ")
__________________
คณิตศาสตร์ คือ ภาษาสากล คณิตศาสตร์ คือ ความสวยงาม คณิตศาสตร์ คือ ความจริง ติดตามชมคลิปวีดีโอได้ที่http://www.youtube.com/user/poperKM |
#8
|
||||
|
||||
อ้างอิง:
อ้างอิง:
ลูกชายผมอยากได้มือถือ แต่ผมใจแข็งไม่ซื้อให้ แม้แฟนผมบอกว่าจะซื้อให้เป็นของขวัญตอนสอบเข้าเรียนม.1ได้ ผมลั่นคำขาดว่า ไม่จำเป็น เป็นไงเป็นกันผมไม่ยอม เพราะผมเห็นตัวอย่างมาเยอะแล้ว แอบเล่นเกมในมือถือในห้องเรียน การไม่มีมือถือก็ดี ผมให้ลูกแลกเหรียญบาทตืดกระเป๋าไว้หยอดตู้โทรศัพท์ ไว้โทรมาเวลามีอะไรเปลี่ยนแปลงอย่างเลิกเรียนพิเศษช้าหรือ ไม่มีวิชาเรียน ก็ดีครับ ลูกผมกลับตรงเวลา นัดต้องเป็นนัด มีแต่ผมนี่แหละที่ไปรับช้าเพราะเคลียร์งานไม่เสร็จ ในกรณีที่เอามาแปะให้อ่าน ผมอ่านคร่าวๆก็เห็นใจพ่อแม่ของเด็กคนนี้ และเห็นใจเด็กเหมือนกันที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ หน้าที่ผมก็คงเก็บไปเล่าให้แฟนให้ลูกฟัง...
__________________
"ถ้าเราล้มบ่อยๆ ในที่สุดเราจะรู้ว่าถ้าจะล้ม ล้มท่าไหนจะเจ็บน้อยที่สุด และรู้อีกว่าต่อไปทำยังไงจะไม่ให้ล้มอีก ดังนั้นจงอย่ากลัวที่จะล้ม"...อาจารย์อำนวย ขนันไทย ครั้งแรกในชีวิตที่สอบคณิตสมาคมคณิตศาสตร์เมื่อปี2533...ผมได้แค่24คะแนน(จากร้อยคะแนน) 24 ตุลาคม 2010 22:12 : ข้อความนี้ถูกแก้ไขแล้ว 2 ครั้ง, ครั้งล่าสุดโดยคุณ กิตติ |
#9
|
||||
|
||||
อ้างอิง:
__________________
เวลาที่เหลืออยู่มีวิธีการใช้สองแบบ คือ ทางที่เรียบง่ายไม่มีอะไร กับอีกทาง ที่ทุกอย่างล้วนมหัศจรรย์ |
#10
|
||||
|
||||
อ้างอิง:
อ้างอิง:
25 ตุลาคม 2010 19:11 : ข้อความนี้ถูกแก้ไขแล้ว 1 ครั้ง, ครั้งล่าสุดโดยคุณ หยินหยาง เหตุผล: พิมพ์ผิด |
#11
|
|||
|
|||
ถ้าน้องคนนี้เป็นลูกสาวผม ผมจะซื้อให้ครับ
แต่มีข้อแม้ว่า เงินที่จะนำไปซื้อของต้องเป็นเงินที่น้องเขาหามาได้ด้วยตัวเอง อาจจะให้เขาออมเงินหรือทำงานหาเงินมาซื้อเอง เรื่องทำงานนี้อาจจะไม่ต้องไปทำงานข้างนอกจริงๆก็ได้ แต่เราอาจจะสร้างงานเล็กๆน้อยๆให้เขาทำในบ้านแล้วก็ให้เงินตอบแทนเขาไป สะสมไว้ หรือไม่ก็สร้างข้อตกลงบางอย่างให้เขาทำจนบรรลุเป้าหมาย (ถ้าผมจะทำจริงๆผมจะใช้วิธีทำงานสะสมแต้ม เมื่อเขาสะสมแต้มได้ครบตามที่กำหนดก็จะซื้อให้) ตัวอย่างงาน เช่น ให้พิมพ์เอกสาร ทำงานบ้าน ล้างรถ ตกลงกันว่าต้องได้เกรดเท่านั้นเท่านี้ ฯลฯ อย่างน้อยเด็กต้องได้รับรู้ว่า ของฟุ่มเฟือยเหล่านี้ถ้าอยากได้ต้องเหนื่อยก่อน ผมไม่สนับสนุนให้ใช้อยู่แล้ว แต่ถ้าเขาหาเงินมาซื้อได้ด้วยตัวเองก็เป็นสิทธิ์ของเขา ถือว่าเขารับผิดชอบตัวเองได้ส่วนหนึ่ง
__________________
site:mathcenter.net คำค้น |
#12
|
||||
|
||||
นั่งอ่านอีกรอบแล้ว ใจหนึ่งยังคิดว่าเ็ป็นแค่เรื่องแต่งขึ้นหรือเปล่า เพราะในเวปบอร์ดเราไม่รู้ใครเป็นใครอะไรเป็นอะไร แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าอาจเป็นจริงก็ได้ ในคนระดับที่เด็กคิดว่าตัวเองเป็น...คงรวยและไฮโซ ผมคิดว่าเขาไม่มีความจำเป็นต้องมานั่งเขียนระบายในที่สาธารณะ เพื่อถูกคนรุมด่า คำพูดที่เด็กใช้และมุมมองที่ผมเห็นจากคำพูด รู้สึกว่าพ่อแม่เขาเลี้ยงมาดีมากเลยครับ เลี้ยงลูกจนเป็นเทวดา เห็นคนอื่นเป็นอะไรก็ตามที่ต่ำกว่าเขา เด็กจะเป็นไปตามที่พ่อแม่แต่งวาดและปั้น เด็กเป็นผลลัพธ์และภาพรวมของสภาพพ่อแม่และครอบครัว พ่อและแม่คงมีอะไรที่เด็กซึมซับมาไม่มากก็น้อย สิ่งที่เขาแสดงย่อมมีเศษเสี้ยวของพ่อแม่มาด้วย ก็รู้สึกเฉยๆครับ คนแบบนี้ในสังคมก็คงมี และชีวิตผมก็ภาวนาว่าอย่าได้เจอคนแบบนี้เลยครับ กลัวชีวิตจะตกต่ำถ้าอยู่ใกล้
กัมมุนา วัตตะตี โลโก....สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
__________________
"ถ้าเราล้มบ่อยๆ ในที่สุดเราจะรู้ว่าถ้าจะล้ม ล้มท่าไหนจะเจ็บน้อยที่สุด และรู้อีกว่าต่อไปทำยังไงจะไม่ให้ล้มอีก ดังนั้นจงอย่ากลัวที่จะล้ม"...อาจารย์อำนวย ขนันไทย ครั้งแรกในชีวิตที่สอบคณิตสมาคมคณิตศาสตร์เมื่อปี2533...ผมได้แค่24คะแนน(จากร้อยคะแนน) |
#13
|
|||
|
|||
แวบแรก ....ที่แว๊บเข้ามา
เด็กวัยรุ่นขายตัว เพื่อหาเงินอยู่คอนโดหรูๆ มีกระเป๋ามียี่ห้อ มีโทรศัพท์ดีๆใช้ กินอาหารหรูๆ แวบแรกจริงๆครับ
__________________
มาหาความรู้ไว้ติวหลาน แต่หลานไม่เอาเลขแล้ว เข้ามาทำเลขเอามันอย่างเดียว ความรู้เป็นสิ่งเดียวที่ยิ่งให้ ยิ่งมีมาก รู้อะไรไม่สู้ รู้จักพอ (ยกเว้นความรู้ ไม่ต้องพอก็ได้ หาไว้มากๆแหละดี) (แต่ก็อย่าให้มากจนท่วมหัว เอาตัวไม่รอด) |
#14
|
||||
|
||||
ผมไม่เคยขอเงินเลยนะครับ
แต่เข้าไปอ่านแล้วเขา make นี่ครับ อ้างอิง:
25 ตุลาคม 2010 15:16 : ข้อความนี้ถูกแก้ไขแล้ว 4 ครั้ง, ครั้งล่าสุดโดยคุณ คนอยากเก่ง |
|
|